در این تحقیق اثرات تغذیه مصنوعی شورآب سیوجان بیرجند از لحاظ فنی و زیست محیطی مورد ارزیابی قرارگرفت. بهره برداری بی رویه از آبهای زیر زمینی در این منطقه باعث افت سطح آب چاهها در حدود نیم متر در سال و افزایش شعاع مخروط افت و هجوم آبهای با کیفیت بد از بخشهای جنوب غربی به مرکز دشت و افزایش میزان املاح در آب زیرزمینی شده بود. به همین دلیل استفاده از تغذیه مصنوعی به منظور بالا بردن سطح ایستابی در منطقه امری ضروری بود . از بین روشهای متداول تغذیه مصنوعی، روش ایجاد حوضچه های تغذیه ای انتخاب شد. با اجرای این تکنیک از کور شدن منافذ حوضچه ها و کاهش نفوذ ناپذیری جلوگیری شد. تغذیه مصنوعی آبرفت در این بخش باعث جلوگیری از رواناب سالانه ، تهدید و تخریب اراضی کشاورزی و اماکن مسکونی شده و با هدایت آن به مخروط افکنه ها جهت تغذیه سفره های آب زیرزمینی، سطح پیزومتریک آبهای زیرزمینی را افزایش داده و دلگرمی کشاورزان را با جلوگیری از خشکی قنوات و کم آبی چاه ها و بهره برداری بهتر از چاه های کشاورزی به دنبال داشته است. همچنین کیفیت شیمیایی آب های منطقه بهبود یافته و از شور و فقیر شدن سفره آب زیر زمینی پیشگیری شده است.
