فعالیتهای مرتبط با توسعه اقتصادی منجر به استفاده بی رویه از صنایع، افزایش سوخت های فسیلی ، تخریب جنگلها، تقلیل منابع طبیعی و درنتیجه تخریب محیط ز یست، افزایش گازهای گلخانه ای و تغییر اقلیم در ایران شده است. به طوریکه در سال ،2022 ایران به هشتمین کشور انتشاردهنده گازهای گلخانه ای و یکصدو سی و سومین کشور ازنظر شاخص کیفیت محیط زیست در جهان تبدیل شده است. این مسأله لزوم توجه سیاستگذاران با استراتژ ی های مؤثر برای مهار انتشار آلودگی های ز یست محیطی را ضروری می سازد . در سطح جهانی، ادبیات نظری و تجربی دلالت بر این دارد که پیچیدگی اقتصادی همراه با پیشرفتها و نوآوریهای متمرکز بر محیط ز یست میتواند به عنوان ابزاری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و تخریب محیط زیست مورداستفاده قرار گیرد. هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیر نوآوری ز یست محیطی و پیچیدگی اقتصادی بر تخریب محیط ز یست در ایران طی دوره زمانی (2021 – 1995 میلادی) با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی پویا (DOLS )است. نتایج مطالعه نشان میدهد که پیچیدگی اقتصادی و نوآوری ز یست محیطی )تعداد اختراعات مرتبط با محیط زیست( در بلندمدت باعث کاهش تخریب محیط ز یست (انتشار گاز دیا کسید کربن) شده است. همچنین، رشد اقتصادی (افزایش تولید ناخالص داخلی) و مصرف انرژ ی (افزایش سرانه مصرف انرژی اولیه)بر تخریب محیط زیست تأثیر مثبت میگذارند. از طرفی، نتیجه مطالعه بیانگر آن است که پیچیدگی اقتصادی و توسعه فناوریهای سبز میتواند به عنوان یک ابزار سیاستی برای مقابله با تخریب محیط زیست مورداستفاده قرار گیرد؛ بنابراین سیاستگذاران باید اقداماتی در جهت حمایت از پژوهش و انتشار فناوری های دوستدار محیط ز یست انجام دهند .
