بانکها تسهیل کننده فعالیتهای اقتصادی هستند و با بیشتر بخشهای اقتصادی بهصورت مستقیم در ارتباط هستند، لذا میتوان گفت بدون این بخش، اقتصاد چندان نمیتواند توسعه پیدا کند. شناسایی بخشهای کلیدی، موضوع مهمی در برنامهریزی و سیاستگذاری اقتصادی است به طوری که در ادبیات اقتصادی، روشهای مختلفی برای تعیین این بخشها ارائه شده است. در این مقاله، با استفاده از روش حذف فرضی4 ، اهمیت اقتصادی بخش بانک با دو الگوی تقاضامحور لئونتیف و عرضه محور گش مورد بررسی قرار میگیرد. حذف فرضی روشی برای تعیین بخش کلیدی و محرک در اقتصاد میباشد. در این روش یک بخش را به صورت فرضی از مدل جدا و پیوندهای اقتصادی را برای بخشهای باقیمانده محاسبه میکنند، با چنین آزمونی اهمیت بخش خارج شده مشخص میشود. برای این منظور، از جدول داده – ستانده 20 بخشی تجمیع شده سال 1390 مرکز آمار ایران استفاده شده است. از منظر اهمیت بخش بانک در اقتصاد ایران، مطابق نتایج به دست آمده ازجدول داده – ستانده سال 1390 در اثر حذف بخش بانک، نتایج ارتباط بیشتر بخش بانک با بخشهای صنعت و خدمات و کسب و همچنین اهمیت نسبی بخش بانک بر اساس الگوی تقاضا محور لئونتیف را نشان میدهد. بر اساس الگوی عرضه محور در اثر حذف بخش بانک، بیشترین کاهش تولید در سه حالت مربوط به خود بخش(بانک) و درچهار حالت به ترتیب مربوط به بخشهای صنعت و ساختمان است که وابستگی بخش صنعت و ساختمان به بخش بانک واهمیت نسبی بخش بانک براساس الگوی گش را نشان میدهد.
