مسکن یکی از نیازهای اساسی انسان است که نقش حیاتی در تأمین رفاه و امنیت فردی و اجتماعی دارد. اهمیت مسکن به‌عنوان یک سرپناه، فراتر از جنبه فیزیکی آن بوده و تأثیرات گسترده‌ای بر سلامت روانی، اجتماعی و اقتصادی افراد دارد. قیمت مسکن به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شاخص‌های اقتصادی و اجتماعی، مستقیماً بر کیفیت زندگی و قدرت خرید خانوارها تأثیر می‌گذارد. افزایش قیمت مسکن می‌تواند منجر به نابرابری‌های اجتماعی، کاهش دسترسی به مسکن مناسب و افزایش فشارهای اقتصادی بر خانوارها شود. از این رو، بررسی عوامل مؤثر بر قیمت مسکن و اتخاذ سیاست‌های مناسب برای کنترل آن، از اهمیت ویژه‌ای در برنامه‌ریزی شهری و توسعه پایدار برخوردار است. سرمایه اجتماعی به مجموعه‌ای از شبکه‌ها، روابط، اعتماد و هنجارهای مشترک در یک جامعه اشاره دارد که همکاری و هماهنگی بین افراد و گروه‌ها را تسهیل می‌کند. این سرمایه در ارتقاء کیفیت زندگی، افزایش مشارکت اجتماعی، و ایجاد حس تعلق به جامعه نقش بسزایی دارد. رابطه بین سرمایه اجتماعی و قیمت مسکن به این شکل است که مناطق با سطح بالای سرمایه اجتماعی معمولاً جذاب‌تر هستند و افراد تمایل بیشتری به زندگی در این مناطق دارند. این مناطق اغلب دارای زیرساخت‌های بهتر، امنیت بیشتر، و خدمات عمومی با کیفیت بالاتر هستند که باعث افزایش تقاضا و در نتیجه افزایش قیمت مسکن در این مناطق می‌شود. بنابراین، سرمایه اجتماعی می‌تواند به‌طور غیرمستقیم بر قیمت مسکن تأثیرگذار باشد و به عنوان یک عامل کلیدی در تصمیم‌گیری‌های مربوط به خرید و سرمایه‌گذاری در بخش مسکن مورد توجه قرار گیرد. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر قیمت مسکن در ایران طی بازه زمانی 1368 تا 1401 و با استفاده از روش کوانتایل است. نتایج این پژوهش حاکی از تأثیر مثبت و معنادار شاخص سرمایه اجتماعی بر قیمت مسکن است. همچنین متغیر نرخ ارز، قیمت طلا، نرخ تورم، تولید ناخالص داخلی سرانه و شاخص سهام دارای تأثیر مثبت و معنی دار بر رشد قیمت مسکن در ایران دارد. با توجه به نتایج پژوهش که تأثیر مثبت سرمایه اجتماعی بر قیمت مسکن را نشان می‌دهد، سیاست‌گذاران می‌توانند با تقویت سرمایه اجتماعی در جوامع محلی، به کاهش فشار بر بازار مسکن کمک کنند. این اقدام می‌تواند شامل حمایت از برنامه‌های محلی برای افزایش تعاملات اجتماعی، توسعه فضاهای عمومی مشترک و ترویج مشارکت‌های اجتماعی و اقتصادی در سطح محلی باشد. همچنین، به منظور مدیریت تأثیر متغیرهای اقتصادی مانند نرخ ارز و تورم بر قیمت مسکن، توصیه می‌شود سیاست‌های مالی و پولی مناسبی اتخاذ شود که به تثبیت این عوامل کمک کرده و نوسانات قیمت مسکن را کنترل کند. از این طریق، می‌توان تعادل پایداری در بازار مسکن ایجاد کرد و به افزایش دسترسی به مسکن مقرون به صرفه کمک نمود.
