مشکل و معضل ماسه های روان از دیرباز، به واسطه شرایط اقلیمی و عملیات بی رویه تخریبی در کشور ایران مطرح بوده است. شناخت و مدیریت صحیح مناطق خشک و بیابانی کشور با توجه به قابلیت های فراوان و وسعت زیاد این مناطق از اهمیت زیادی برخوردار است. با توجه به وجود مشکل فرسایش بادی و اثرات تخریبی باد در این مناطق، کنترل فرسایش بادی و تثبیت ماسه های روان با استفاده از پوشش گیاهی مناسب مانند تاغ به عنوان یک روش موثر و مفید از مدت ها قبل مورد توجه بوده است. تاغ از جمله گیاهانی است که در اوج سازگاری به پاره ای از شرایط بسیار سخت بیابانی می تواند شرایط را برای بازگشت بسیاری از گرامینه ها و لگوم ها فراهم گرداند. اکنون با افزایش مشکلات ناشی از بیابان زایی لزوم توجه بیشتر به این گونه مناسب برای بیابان زدایی و تثبیت ماسه های روان، تجدید حیات و پویایی اکوسیستم منهدم شده مناطق بیابانی بیش از پیش نمایان می گردد. در این تحقیق به نتایج و تجربیات به دست آمده از طرح های احیای مناطق بیابانی توسط تاغ پرداحته شده است و نتایج این بررسی حاکی از اثرات مثبت این گونه در احیای مناطق خشک و جلوگیری از فرسایش بادی و هجوم ماسه های روان است که در این مقاله اثرات مثبت این روش در تحقیقات مختلف به صورت جمعی و کاربردی نشان داده شده است.
