همه ساله با وقوع خشکسالی خسارت قابل توجهی به انسان و محیط زیست وارد می شود به حدی که آثار زیانبار آن تا سال ها باقی می ماند. خشکسالی یک پدیده طبیعی است و نمی توان از بروز آن جلوگیری کرد اما می توان با مدیریت صحیح پاره ای از مسایل و مشکلات ناشی از خشکسالی را کاهش داد .یکی از بخش هایی که همواره آسیب های زیادی را از خشکسالی و مدیریت نادرست این عارضه در بخش منابع طبیعی متحمل شده است اکوسیستم های مرتعی است. با توجه به اهمیت مراتع در تولید محصولات دامی، گیاهان دارویی، حفاظت آب و خاک و نیز وسعت قابل توجه مراتع از طرف دیگر، توجه به خشکسالی و تاثیر آن بر مراتع و نیز مدیریت این بحران امری ضروری است. مقاومت گیاهان مختلف در برابر خشکسالی با توجه به طول دوره زندگی آنها متفاوت است و به طور معمول گیاهان چند سال بوته ای قدرت مقاومت بیشتری را دارا هستند. با بروز خشکسالی از قدرت رویشی گیاهان کاسته شده، علوفه در دسترس دامها کاهش یافته و میزان تولیدات دامی به مقدار قابل توجهی کاهش می یابد و این تنها گوشه ای ازآثار زیانبار زیست محیطی وارده از خشکسالی است. مدیریت خشکسالی در اکوسیستم مرتعی را می توان در سه مرحله قبل، در حین و بعد از خشکسالی تقسیم بندی نمود. با ظهور خشکسالی باید به حذف دام های پیر و مبارزه با گیاهان سمی اقدام کرد و در حین خشکسالی استفاده از برنامه های مرتع داری و تعیین تناسب تعداد دام با مرتع را اجرا کرد و در پایان خشکسالی باید برنامه استراحت و چرای تاخیری را برای مراتع در نظر گرفت.
