دریاچه های کم عمق به دلیل حجم کم آب و شریط هیدرولوژیکی که اغلب ناپایدار است، بیشتر تحت تاثیر فشارهای انسانی مانند افزایش فسفر، نیتروژن و اسیدی شدن قرار دارند. دریاچه زریبار از جمله دریاچه های کم عمق آب شیرین کشور و دارای ارزش زیستگاهی و اقتصادی بالایی است. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت تروفیک دریاچه زریبار با استفاده از روش های مختلف فیزیکوشیمیایی و زیستی بود. به این منظور نمونه برداری برای اندازه گیری کلروفیل، فسفر کل، و شناسایی و شمارش فیتوپلانکتون های دریاچه با انتخاب سه ایستگاه در نقاط مختلف هر دو ماه یکبار از شهریور 89 تا تیر 90 انجام پذیرفت. شاخص های فیزیکی (عمق روئیت)، شیمیایی (غلظت کلروفیل و فسفر و شاخص وضعیت تروفیک) و از شاخص های زیستی نشاندهنده وضعیت یوتریفیکاسیون، آن هایی که مبتنی بر تعداد برخی از راسته های فیتوپلانکتونی بودند (شاخص های کلروفیسه آ، مایگزوفیسه آ و دیاتوم) دریاچه زریبار را یوتروف تعیین نمودند. در حالی که شاخص مبتنی بر تنوع زیستی (مارگالف و شانون-وینر) که در مطالعه حاضر برای محاسبه انها از تعداد جنس فیتوپلانکتون ها استفاده شد، دریاچه زریبار را الیگوتروف نشان دادند. مطالعه حاضر نشان می دهد که شاخص های مربوط به تنوع جامعه فیتوپلانکتونی، با استفاده از تعداد جنس فیتوپلانکتون ها معیار مناسبی جهت بررسی وضعیت تروفیک دریاچه زریبار نیست و باید از شاخص های فیزیکوشیمیایی بهره جست. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان می دهد که دریاچه زریبار کاملا یوتروف است و اجرای برنامه های احیای دریاچه با هدق بهبود وضعیت بوم شناختی آن ضروری است. به علاوه انجام مطالعه ای در حد شناسایی و شمارش گونه ها برای ارزیابی سودمندی استفاده از جوامع فیتوپلانکتونی برای تعیین وضعیت یوتریفیکاسیون پیشنهاد می شود.
