دریاچه زریبار یکی از دریاچه های آب شیرین کم عمق موجود در در استان کردستان است که دارای تنوع زیستی جانوری و گیاهی بالایی بوده و از اهمیت فرهنگی، اقتصادی و اکولوژیکی بالایی برخوردار است. این دریاچه بر اساس گزارشات موجود در حال یوتروف شدن است. یوتروفیکاسیون به معنای فراغنی شدن منابع آبی است و سبب تغییر در فون و فلور، شرایط زنجیره غذایی و چرخه مواد مغذی دریاچه گردیده و در نهایت سرعت سالمندی دریاچه را افزایش می دهد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی نحوه و میزان تاثیر فعالیتهای انسانی (کشاورزی، توریستی و ساخت سد خاکی) بر وضعیت تروفیک دریاچه زریبار صورت گرفت. بررسی فیزیکی- شیمیایی و بیولوژیکی (بیوماس و ترکیب گونه ای فیتوپلانکتون) دریاچه زریبار با تعیین 3 ایستگاه در نزدیکی محدوده تاثیر فعالیت های انسانی متمرکز روی دریاچه (کشاورزی، توریستی و سد خاکی) انجام پذیرفت. نمونه برداری هر 2 ماه یکبار و به مدت یک سال انجام شد. تجزیه و تحلیل داده های حاصل با استفاده از آنالیز RDA نشان داد که متغیرهای محیطی و جامعه فیتوپلانکتونی دریاچه زریبار تحت تاثیر فعالیت های انسانی دارای پراکنش زمانی و مکانی متفاوت هستند. بطوریکه از یک سو رواناب کشاورزی سبب افزایش مواد مغذی و کاهش کیفیت آب دریاچه شده و از سوی دیگر سد خاکی با جلوگیری از خروج مواد تولیدی دریاچه بر نوسانات درونی متغیرهای محیطی تاثیر گذاشته و وضعیت یوتروفی دریاچه را بدتر می نماید. بنابراین در فصول گرم سال بیشترین علائم یوتروفی در دریاچه مشاهده شده که ناشی از رواناب کشاورزی و وجود سد خاکی است. و در نتیجه مهار پیامدهای این دو فعالیت باید در اولویت باشد.
