بهمن بهرام نژاد

در این تحقیق، ابتدا دو آزمایش جداگانه جهت مشخص کردن بهترین ترکیب تنظیم کننده های رشد در محیط کشت MS برای کالوس زایی میوه سیب گرانی اسمیت انجام شد. به این منظور، از ترکیب هورمونی 2,4-D+BA و 2,4-D+ کینتین با غلظت های مختلف استفاده گردید. نتایج نشان داد که از بین تیمارهای اعمال شده، بهترین ترکیب هورمونی جهت کالوس زایی مربوط به محیط کشت MS + 2 میلی گرم بر لیتر 2,4-D + 1 میلی گرم بر لیتر BAبا میانگین وزن تر 754/2 گرم و میانگین وزن خشک 37/0 گرم و با حداکثر کالوس زایی 100 درصد بود. به علاوه این ترکیب هورمونی، کالوس زایی را در کم ترین زمان لازم (6/6 روز) القا کرد. همچنین مشخص شد که بهترین نوع کالوس از لحاظ کیفیت (نوع بافت و رنگ) مربوط به محیط کشت حاوی ترکیبات هورمونی 2,4-D+BA بود که در این محیط، بافت نرم و زرد رنگی تولید شد.در مرحله بعد،کشت سوسپانسیون سلولی سیب جهت تشخیص اثر درمانی آن بر ترمیم زخم پوستی در موش انجام گرفت. به همین منظور از کالوس دارای بافت نرم که از آزمایش اول به دست آمد، استفاده شد. پس از استقرار سوسپانسیون سلولی، جهت تشخیص زنده مانی سلول ها، آزمایش رنگ آمیزی سلولی با رنگ فلورسئین دی استات (FDA) انجام شد و جهت مشاهده سلول ها از میکروسکوپ فلورسنت استفاده گردید. آزمایش بعدی، تعیین میزان رشد سلول ها در سوسپانسیون سلولی بود. به این منظور، وزن تر و وزن خشک سلول ها برای یک دوره یک ماهه اندازه گیری شده و از این داده ها برای رسم منحنی رشد سلولی استفاده گردید.در نهایت، اثر ترمیمی سوسپانسیون سلولی روی زخم موش مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش بر روی 18 سر موش نر نژاد NMR1انجام شد که پس از ایجاد زخم، به صورت تصادفیدر چهار گروه مختلف تقسیم شدند. گروه اول، دوم و چهارم به عنوان گروه های کنترل، به ترتیب، بدون تیمار، تیمار با محیط کشت MSو تیمار با پماد فنی توئین 1٪ بودند و گروه سوم شامل گروه تیمار با سوسپانسیون سلولی سیب بود. در این آزمایش، پارامترهایی از جمله، سطح زخم، درصد بهبودی زخم و مدت زمان لازم جهت بهبودی کامل زخم در روزهای 0، 3، 6، 9، 12، 15، 18 و 21 روز پس از ایجاد زخم، در تمامی گروه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میانگین مدت زمان بهبودی کامل در گروه فنی توئین از دیگر گروه ها کمتر بود. همچنین مشخص شد که سوسپانسیون سلولی اثر مثبتی بر ترمیم زخم نداشته و از طرفی