تحرک و جابجایی یکی از ویژگی های بارز هر موجود زنده از جمله انسان می باشد. از ابتدای سکونت انسان در کره ی خاکی او برای امرار معاش و تامین امنیت خویش، همیشه محتاج فعالیت بدنی، از جمله پیاده روی بوده است. خیابان مدرس در کرمانشاه با توجه به موقعیت جغرافیایی و مکانی خاص، از پتانسیلهای مطلوبی جهت ارتقاع سطح پیاده مداری در این شهر برخوردار است. این پژوهش برآن است تا با بررسی جایگاه حرکت عابر پیاده در خیابان مدرس، و مقایسه ی آن با پارامترهای اسناد طرح های جامع عابر پیاده در 41 شهر آمریکا و اروپا، این پارامترها را در این خیابان مورد داوری قرار داده و به ارائه ی شاخصه های جدیدی جهت ارتقاع سطح پیاده مداری در این خیابان شهری بپردازد. این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات به روش پیمایشی صورت می گیرد. جهت انجام مطالعات میدانی از روش مشاهده مستقیم و مصاحبه آزاد در بستر تحقیق استفاده شده است. نتایج نشانگر آن است که میزان پیاده مداری در خیابان های شهری با امنیت، دلپذیری، جذابیت محیطی، پیوستگی مسیر، ارتباط بین کاربری و مسائل فرهنگی اجتماعی، ارتباط مستقیم دارد.
