تاکنون در پژوهشهای انجام شده در مورد فضاهای عمومی، توجه به حضور نسلهای مختلف زنان در این فضاها کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. این در حالی است که برنامهریزان شهری به دنبال تحقق این موضوع هستند که فضاهای شهری بتوانند از ایدهآلهای لازم برای حضور همهی شهروندان صرف نظر از سن، جنسیت و سایر جنبههای هویتی آنان پشتیبانی کنند. برهمین اساس، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی عوامل مؤثر بر حضورپذیری سه نسل از زنان در فضاهای عمومی شهر سنندج است. روش پژوهش حاضر ترکیبی (کیفی کمی) است. ابتدا 36 مصاحبه نیمه ساختاریافته با سه نسل از زنان و فعالان حقوق زنان انجام شد. دادههای به دست آمده از مصاحبه، از طریق تکنیک تماتیک مورد تحلیل قرار گرفتند و تِمهای (مفاهیم) اصلی استخراج شدند. در مرحلهی دوم، از طریق پرسشنامهای که در سه بخش (اطلاعات فردی، سؤالات طیف لیکرت و سؤالات چند گزینهای) طراحی شده بود نظرسنجی از سه نسل زنان صورت گرفت. در کل 711 پرسشنامه توسط زنان تکمیل شد. در این قسمت از آزمون T تک نمونهای، تحلیل عامل اکتشافی (EFA)، آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) برای تحلیل پرسشنامه استفاده شد. در کل یافتههای پژوهش بیانگر این است که مجموعهای از شاخصهای کالبدی و غیرکالبدی بر حضور سه نسل از زنان در فضاهای عمومی شهر سنندج تاثیرگذار است. در یک رتبهبندی کلی، این شاخصها در شش عامل اصلی دستهبندی شدند. این عوامل به ترتیب و بر اساس میزان اهمیت آنان عبارتاند از: امنیت در برابر جرم، هنجارهای فردی اجتماعی، ایمنی، فاصله و دسترسی و تسهیلات راحتی هستند. در مورد وابستگی شاخصهای کالبدی و غیرکالبدی به عامل نسل میتوان گفت شاخصهای غیرکالبدی بیشتر از شاخصهای کالبدی به عامل نسل وابسته هستند. بهعبارتی 71% شاخصهای غیرکالبدی (هنجارهای فردی اجتماعی) به عامل نسل وابسته هستند یعنی اکثرا تفاوت نسل موجب ایجاد دیدگاههای مختلف در مورد این شاخصها میشود. در مقابل فقط 28% شاخصهای کالبدی متاثر از عامل نسل هستند این بدین معناست که سه نسل فقط در مورد 28% از شاخصها با هم تفاوت نظر دارند و در مورد بقیه شاخصهای کالبدی سه نسل دیدگاه مشابهی دارند؛ یعنی تفاوت نسل اغلب موجب ایجاد دیدگاه های مختلف در مورد این شاخصها نمیشود. در مورد نقش ترغیبکنندگی وبازدارندگی شاخصهای کالبدی و غیرکالبدی در حضور زنان میتوان گفت، از 25 شاخص کالبدی پژوهش 10 شاخص نقش ترغیبگر و 8 شاخص نقش بازدارنده را داشتند. لازم به ذکر است شاخصهای بازدارنده اغلب مربوط به بُعد امنیت و ایمنی بودند و شاخصهای ترغیبگر مربوط به تسهیلات محیطی و دسترسی هستند. از هفت شاخص غیرکالبدی هم فقط سه شاخص نقش بازدارنده داشتند.
