احساس امنیت و امنیت اجتماعی با میزان جرم و فضای امنیتی جامعه ارتباط معناداری دارد. این موضوع گرچه با قدرت و توان پلیس و سایر نیروهای حافظ نظم نیز در ارتباط است، اما اتکای صرف به این منابع، نگاه سخت افزاری به مسئله جرم در جامعه خواهد بود. پژوهش حاضر به بررسی رابطۀ بین ویژگی های کالبدی فضاهای مجتمع های مسکونی و احساس امنیت ساکنین آن ها می پردازد. هدف نهایی این پژوهش، پیشنهاد ویژگی های کالبدی در فضاهای مجتمع های مسکونی است که منجر به افزایش حس امنیت ساکنین می گردد. بدین منظور، فرآیند پژوهش در سه مرحله تنظیم شده است. در مرحله اول ، چارچوب مفهومی تحقیق متاثر از تحلیل نظریه ها، تجربیات جهانی و اصول CPTED صورتبندی شد. در مرحله دوم، منطبق بر چارچوب مفهومی، داده ها از طریق مشاهده میدانی سیستماتیک و پرسش نامه (50 واحد مسکونی در مجتمع مسکونی سپهر آبیدر) گردآوری شدند. مرحله سوم شامل تجزیه و تحلیل داده ها، تعیین مدل مفهومی حاصل از بسط چارچوب مفهومی و تفسیر نهایی یافته ها بود. نهایتاً تحلیل رگرسیون نتایج نشان داد بین ویژگی های کالبدی فضاهای عمومی (نیمه خصوصی، نیمه عمومی و عمومی) و احساس امنیت ساکنان در مجتمع های مسکونی، ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین می توان چنین نتیجه گرفت که با ایجاد تدابیری اجتماعی-فضایی در این فضاها می توان حس امنیت را افزایش داد.
