تخلیه فلزات سنگین به محیط زیست موضوعی است که در دهه اخیر مورد توجه فراوان قرار گرفته است. این آلودگی ها که از پساب برخی از صنایع وارد سیستمهای آبی می شوند، عبارتنداز سرب، کروم، اورانیوم، روی، کادمیم، نیکل، نقره و .... روشهای معمول برای حذف یونهای فلزی از محلولهای آبی شامل ترسیب شیمیایی، لخته سازی بوسیله آهک زنی، اسمز معکوس، استخراج از مایع، تبادل یونی و ... می باشد. این روشها دارای معایبی از قبیل عدم حذف کامل یونها، نیاز بالای مواد و انرژی، تولید مواد زائد مضر و محصولات جانبی دیگر هستند. بنابراین به یک روش موثر و ارزان نیاز داریم که قادر باشد یونهای فلزات سنگین را از پساب های صنعتی حذف نماید. اخیراً تحقیقاتی در زمینه حذف یونهای فلزات سنگین از محلولهای آبی توسط جذب بیولوژیکی با استفاده از مواردی که قادرند با یونهای فلزات سنگین پیوند برقرار نمایند، در حال انجام است. جذب بیولوژیکی را می توان بصورت توانایی مواد بیولوژیکی برای حذف فلزات از محلولهای آبی با استفاده از روش فیزیک و شیمیایی تعریف کرد. در مطالعه حاظر جذب بیولوژیکی یون فلز کادمیم (2) با استفاده از جاذب بیولوژیکی کاه نخود و کاه نخود اصلاح شده با نانوذرات مغناطیسی Fe3O4 بصورت تابعی از غلظت اولیه یونهایی فلزی، دوز جاذب، زمان تماس و pH در یک سیستم ناپیوسته انجام شد. ایزوترمهای لانگمیر و فرندلیچ برای داده های تعادلی بدست آمده در شرایط بهینه بکار رفت. همچنین معادله سینتیکی درجه دو به خوبی با داده های جذب بیولوژیکی تطابق داشتند.
