طبیعت سرشار از سیستم ها و پدیده های هندسی متنوعی است. پدیده هایی که گاه منظم و براساس هندسه اقلیدسی بیان می شوند و گاه پیچیده و بی نظم که هندسه اقلیدسی در بیان آن ها ناتوان است و از لحاظ مقیاس ناوردا هستند. برخال ها مفاهیمی گسترده و بنیادی به شمار می آیند که امروزه به خوبی به بررسی سیستم های پیچیده پرداخته اند. این مفاهیم رفتار خود-همانندی را از خود نشان می دهند و یک نمای مقیاس بندی برای توضیح آن ها کافی است. اما با گسترش این دانش و شناخت پدیده های پیچیده تر، سیستم هایی معرفی شده اند که برای توضیح آن ها به بیش از یک نمای مقیاس بندی نیاز است، بنابراین سیستم مدنظر را بس-برخال نامیدند. در این پژوهش پس از سنتز لایه های نازک تیتانیوم به روش کندوپاش، تصاویر میکروسکوپ نیروی اتمی لایه های تیتانیوم در توان های500، 550 و 600 وات مورد تحلیل قرار گرفت. سپس برای بررسی بهتر تصاویر میکروسکوپ نیروی اتمی از منحنی Abbott-Firestone استفاده کردیم. همچنین تصاویر میکروسکوپ نیروی اتمی لایه های نازک تیتانیوم با استفاده از تحلیل بس-برخالی مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتاج حاصل نشان می دهد که با افزایش توان کندوپاش سطح لایه ها زبرتر شده و ناهمگنی و پستی بلندی های سطح نمونه بیشتر شده است. همچنین تحلیل آماری نمونه ها نشان می دهد که فعالیت سطح و سطح موثر افزایش یافته است. از طرفی، از تحلیل بس-برخالی مشخص است که تمامی لایه ها بس-برخال هستند و با افزایش توان کندوپاش بر خاصیت بس-برخالی لایه های نازک تیتانوم افزوده شده است. بنابراین سطح هر قدر پیچیده شود یا بس برخالی بیشتر شود امکان پراکنده شدن نور توسط سطح اش بالاتر می رود. بنابراین کاهش پیچیدگی و بی نظمی در ساختار لایه های نازک تیتانیوم موجب هموارتر و یکنواخت تر شدن سطح ساختار و کاهش زبری سطح لایه ها شده است.
