منحنی خطرتقاضا که احتمال تجاوز سالیانه یتقاضا از یک مقدار مشخص در یک سازه می باشد، در طراحی لرزه ای سازه ها بر اساس عملکرد نقشی بنیادی دارد. مدل تقاضا جز مهمی از منحنی خطر تقاضاست که یک ارتباط بین شاخص شدت زلزله و شاخص خسارت سازه برقرار می کند. رسیدن به تخمین مناسبی از مدل تقاضا، نیازمند لحاظ کردن عدم قطعیت ها و پارامترهای تصادفی موجود در حرکت زمین ناشی از زلزله و پاسخ سازه به این حرکات می باشد. لذا در این مطالعه پس از ذکر مقدمه ای، یک ساختار ریاضی برای خرابی احتمالی سازه ها با در نظر گرفتن عدم قطعیت ها ارائه شده است. از رویکرد بیزین برای به روز رسانی مدل معین پارک-انگ بر اساس مشاهدات خرابی به دست آمده از زلزلههای پالسدار نزدیک گسل استفاده گردید. مدل ریاضی ارائه شده بسیار ساده و واقعگرایانه بوده است. شاخص شدت زلزله جز مهمی از مدل تقاضای لرزه ای است که برای توصیف عدم قطعیت زمین استفاده میشود. لذا در ادامه پس از ارائه ی یک مدل خرابی، به برآورد یک ساختار ریاضی برای مدل تقاضای لرزه ای با شاخص شدت مناسب پرداخته شده است. بدین منظور شاخصهای شدت اسکالر و برداری مختلفی انتخاب شده و کفایت آنها با مفاهیم تئوری اطلاعات و آنتروپی بررسی شده است. برای دستیابی به بهترین مدل ریاضی برای تقاضای لرزه ای، از مدل چندخطی با توجه به سطوح خسارت سازه استفاده گردید. با توجه بهآثار مخرب حرکت پالسدار زمین در نزدیکی گسل، مطالعات انجام شده در این پژوهش بر روی این رکوردها انجام شده است.نتایج نشان داد که انتخاب شاخص شدت مناسب و مرتبط با شاخص خسارت در مدل تقاضا، به سطح خسارت سازه بستگی دارد. استفاده از یک شاخص شدت برای تمام سطوح خسارت کافی نبوده و 3 سطح خسارت از شاخص پارک-انگ و مدل ریاضی 3 خطی (3 صفحهای) برای این منظور پیشنهاد شده است. در ادامه ی مطالعه، با توجه به کافی نبودن یک یا دو پارامتر لرزه ای برای نشان دادن عدم قطعیت زمین و به منظور استفاده از پارامترهای لرزه ای بیشتر به عنوان شاخص شدت در مدل تقاضا، از روش شبکه عصبی برای پیش بینی مدل تقاضا استفاده شده است. شبکههای عصبی به خوبی قادر به تخمین مدل تقاضای لرزه ای با درنظر گرفتن اثرات پارامترهای مختلف لرزه ای بوده اند. در پایان از توابع کاپولا برای نشان دادن تاثیر وابستگی پارامترهای لرزه ای در شاخصهای شدت برداری بر میزان کفایت آنها استفاده شد. نت
