هدف عمده ضوابط طراحی لرزه ای پلها در آیین نامه ها این است که آنها بتوانند عملکرد خود را در زلزله های مختلف حفظ نمایند. این قابلیت به فلسفه طراحی و همچنین تعیین معیارها وجزئیات مناسب برای طراحی پل ها باز می گردد به گونه ای که خسارت وارد به پل ها به عنوان مهمترین شریان های حیاتی حداقل گردد. برای تعیین دقیق خطر لرزه ای یک پل یا به عبارت بهتر یک سیستم بزرگراهی ،ضروری است که شدت آسیب پذیری لرزه ای پل ها در حین زلزله، حالات مختلف خسارت ارزیابی گردد.برای تعیین حالات خسارت، پارامترهای متفاوتی استفاده می گردد که از جمله می توان به برش پایه، تغییر مکان نسبی پایه های پل اشاره کرد. از آنجاکه بسیاری از پل های ساخته شده در ایران پل های بتن آرمه هستند و اکثریت پل های بتنی در ایران براساس ضوابط نشریه 389 (آیین نامه طرح و محاسبه پل های بتن آرمه ) طراحی می گردند، و به دلیل عملکرد نامناسب برخی از این پل ها در زمان زلزله برآن شدیم، تا با اجرای آنالیز دینامیکی افزایشی برای پل های بتن آرمه که بر مبنای ضوابط نشریه 389 و مبحث نهم مقررات ملی ساختمان طراحی شده باشند، و با استفاده از شدت آسیب پذیری لرزه ای پل ها بر مبنای تغییر مکان نسبی پایه های پل در حین زلزله که نتایج بدست آمده از این ابزار تحلیلی قوی هستند ارزیابی از سطوح عملکردی لرزه ای پل های بتن آرمه در ایران داشته باشیم.
