یکی از مهمترین مسایل در طراحی عملکردی، تعیین و پیش بینی میزان خسارت وارد بر سازه ها است که بدین منظور استانداردهای مبتنی بر عملکرد، سطوح و حدود مشخصی را ارائه نموده اند. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی این سطوح، با استفاده از مقایسه ی شاخص های خسارت در حالت دینامیکی و بارافزون و هم چنین بررسی نحوه ی عملکرد آیین نامه-های آبا و 2800 در محدود نمودن خسارت وارد برسازه ها است. بدین منظور با طراحی چندین قاب خمشی بتن مسلح و با در نظرگرفتن 7 ثبات زلزله، به گونه ای که طیف حاصل از آنها دارای کمترین اختلاف با طیف طرح آیین نامه ی 2800 باشد، به ارزیابی و مقایسه ی خسارت وارد بر این قاب ها پرداخته شد. نتایج نشان می دهند که، معیار تغییرشکل نسبی ارائه شده در استانداردهایی مانند FEMA و ATC40 نمی تواند به تنهایی میزان خسارت وارد بر سازه ها را به خوبی منعکس نمایند. هم چنین نتایج نشان دهنده عملکرد مناسب آیین نامه های آبا و 2800 در محدود نمودن خسارت وارد بر سازه های طراحی شده طبق این آیین نامه ها در هدف تامین ایمنی جانی افراد است.
