حل بسیاری از مسائل دینامیکی بوسیله ی زلزله تاریخچه زمانی انجام می شود که اغلب مطلوبست که انتخاب زمین لرزه در آنها بر اساس روش تخمین خطر لرزه ای انجام شود. این روش تکنیکی برای تخمین نرخ فرا گذاشت یک زمین لرزه خاص در یک سایت بر اثر منابع زمین لرزه شناخته شده و محتمل است. در روش تحلیل خطر لرزه ای ابتدا با داشتن اطلاعات اولیه که برای انجام آن مورد نیاز می باشد، نظیر کاتالوگهای لرزه خیزی منطقه و نقشه های گسلهای مسبب خطر لرزه ای، پارامترهای لرزه خیزی منطقه و در نهایت طیف شتاب منطقه مورد مطالعه بوسیله رابطه کاهندگی مناسب به دست می آید و با در نظر گرفتن احتمال فراگذشت سالیانه که بوسیله سطح خطرپذیرفته شده بدست می آید، می توانیم نسبت شتاب مبنای طرح را برای آن منطقه به دست بیاوریم. روش تحلیل خطر لرزه ای به دو صورت تعینی( قطعی ) و احتمالاتی انجام می شود، در جاهایی که ثبت اطلاعات زلزله ها و اطلاعات مربوط به زمین شناسی منطقه و اطلاعات مربوط به گسلها با دقت بالایی انجام نشده باشد، روش احتمالاتی نسبت به روش تعینی ارجحیت دارد. در این مطالعه از روش احتمالاتی تحلیل خطر لرزه ای استفاده می شود. اشکال روش احتمالاتی تحلیل خطر زلزله اینست که چون تمامی فواصل و همه بزرگی ها را در نظر می گیرد و مجموع خطر ناشی از همه فواصل و همه بزرگی ها را بدست می آورد، بنابراین مفهوم «زلزله طرح» از بین می رود. به عبارت دیگر یک زمین لرزه واحد برای طراحی وجود ندارد.و لازم است این ایراد رفع گردد. توزیع متناسب برای خطر کل ناشی از زلزله ای با بزرگاو فاصله معلوم، نامشخص است. بهرحال توانایی تشخیص سهم هر یک برای خطر لرزه ای مهم است. این مطالعه روشی را توضیح می دهد که زلزله طرح از آن بدست می آید که انتخاب مستقیم زمین لرزه ای که به بهترین شکل سطح خطر مورد نظر را مدل می کند، ممکن می سازد. برای اینکار از روش تفکیک لرزه ای استفاده می شود.
