با توجه به اینکه تئوری اعتماد سازه ها نقشی اساسی را در ملاک و ضوابط طراحی ایفا می کند، تحلیل و طراحی سازه ها بر مبنای نظریه قابلیت اعتماد که شاخه ای از تئوری عمومی احتمالات است، در سال های اخیر توجه بسیاری را به خود جلب نموده است. علت این توجه وجود طبیعت غیرقطعی در پارامترهای سازه ای از قبیل خواص مصالح، بارهای خارجی، ابعاد هندسی و غیره می باشد. هر چند وقت یکبار زمین لرزه ای بزرگ قسمتی از سیاره ما را به لرزه در می آورد و امواج لرزه ای را به سمت سازه های ساخته شده در طبیعت می فرستد و خسارت های زیادی را به وجود می آورد. در هنگام زلزله های شدید رفتار سازه وارد ناحیه غیرخطی می گردد. بدین منظور لازم است سازه با مدل های ریاضی که تا حد امکان قابل مقایسه با رفتار واقعی آن در زمان زلزله باشد، مدل شده و با در نظر گرفتن رفتار غیرخطی اعضا و اثرات غیرخطی هندسی (عمدتاً اثر P-∆) پاسخ آن در برابر نیروهای زلزله تعیین گردد. تعیین اینکه چه نیروهایی در زمان زلزله بر سازه اعمال می شوند همواره مورد بحث بوده است. این نیروها در ساده ترین حالت می توانند به صورت یک نیروی ثابت استاتیکی که در ارتفاع سازه به صورت مثلثی توزیع شده است (تحلیل استاتیکی معادل) وارد شوند. به صورت دقیقتر به صورت الگویی از بار که گام به گام افزایش می یابد و با تشکیل مفاصل غیرخطی در هر گام، سختی سازه اصلاح شود ( تحلیل استاتیکی غیرخطی) و یا در نهایت چندین رکورد زمین لرزه مناسب با مقیاسهای مناسب افزاینده به سازه اعمال شود و پاسخ سازه در مقابل آن مورد بررسی قرار گیرد ( تحلیل دینامیکی افزایشی)، می باشد. اگرچه چندین روش مختلف برای ارزیابی شاخص اعتماد سازه ها وجود دارد اما چون پاسخ های جابجایی رفتار غیرخطی سازه ها مورد نظر می باشد، این روش ها نیازمند محاسبات طولانی و بسیار پیچیده می باشند. در این رساله برای محاسبه شاخص اعتماد سازه ها روشی ارائه گردیده است که مشکلات روش های دیگر را ندارد و نیز برای محاسبه شاخص اعتماد سازه ها از نتایج تحلیل دینامیکی افزایشی استفاده شده است و نهایتاً شاخص اعتماد سازه های قاب خمشی فولادی طراحی شده به روش تنش مجاز و تنش نهایی بر اساس آیین نامه فولاد ایران به کمک روش ارائه شده، مورد ارزیابی قرار گرفته است.
