تعیین خسارت وارد بر یک سازه از مهمترین مقوله هایی است که در چند سال اخیر مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. در این زمینه با بررسی جنبه های مختلف رفتاری سازه، شاخص های متنوعی توسط محققین مختلف ارائه شده است. از آنجا که اکثریت این اندیس ها با استفاده از تحلیل های دینامیکی غیرخطی که بسیار پیچیده و وقت گیر هستند، تعیین می شوند؛ محاسبه آنها بسیار مشکل خواهد بود و -کاربرد آنها به کارهای تحقیقاتی محدود می شوند. در سال های اخیر تحلیل بارافزون بعنوان یک ابزار قوی برای تحلیل غیر خطی سازه ها بخاطر سادگی و سهولت آن نسبت به روش دینامیکی، مورد پذیرش قرار گرفته است. بنابراین توسعه یک معیار جهت تخمین خسارت وارد بر سازه با استفاده از روش بار افزون می تواند در مقاصد عملی نظیر طراحی بر اساس عملکرد، بسیار سودمند و مؤثر واقع شود. هدف اصلی این تحقیق، ارائه یک معیار خسارت کاربردی برای قابهای بتنی بر اساس تحلیل بار افزون می باشد. بدین منظور با تحلیل خسارت بر روی چندین قاب خمشی بتن مسلح با مدل سازی دقیق رفتارغیرخطی المانهای آنها، انجام می شود. 7 رکورد زلزله، متناسب با شرایط ساختگاهی در نظرگرفته شده در طراحی سازه ها، به گونه ای که طیف میانگین حاصل از آنها دارای کمترین اختلاف با طیف طرح آئین نامه ی 2800 باشد، انتخاب و مقیاس می شوند. در روش استاتیکی، ابتدا نقطه ی عملکرد سازه ها با استفاده از روش طیف ظرفیت محاسبه گردیده و مقادیر چندین شاخص خسارت مختلف، در این نقاط تعیین می شوند. جهت محاسبه ی خسارت در روش دینامیکی، از شاخص پارک و آنگ که یکی از اندیس های معتبر در این زمینه است، استفاده می شود. با مقایسه ی نتایج حاصل از دو روش و ارزیابی ارتباط بین دو مجموعه، روابط خسارت صریح بر اساس نتایج روش استاتیکی استخراج می گردد. نشان داده می شود که برخی از شاخص های ارزیابی شده در این تحقیق انطباق مناسبی با شاخص خسارت پارک و آنگ دارد. همچنین عملکرد مناسب آئین نامه های آبا و 2800 ایران در محدود نمودن خسارت وارد بر سازه های طراحی شده بر اساس سطح ایمنی جانی، نشان داده می شود.
