درارزیابی عملکردی یک سازه لازم است به منظور تعیین توان لرزه خیزی منطقه، تحلیل خطر لرزه ای احتمالاتی انجام گیرد. منظور از تحلیل خطر لرزه ای احتمالاتی احتمال فراگذشت یک مشخصه زلزله از یک مقدار معلوم در یک سایت مشخص و در یک مدت زمان معلوم به عنوان عمر مفید سازه می باشد. آئین نامه طراحی لرزه ای ایران مانند اکثر آیین نامه ها و دستورالعمل های لرزه ای مقدار بار لرزه ای در طراحی را براساس تعریف "زلزله طرح" بیان می کند و فرض می کند وقوع زلزله از یک توزیع پواسون با میانگین نرخ وقوع معلوم پیروی می کند و زلزله طرح را برابر با یک زلزله با احتمال فراگذشت 10 درصد در 50 سال عمر مفید سازه، با دوره بازگشت 476 سال معرفی می کند. با توجه به اهمیت تحلیل خطر در این مطالعه سعی می گردد مقدار شتاب ماکزیمم و طیف طرح در کلان شهر رشت با جمعیت بیش از یک میلیون نفر به عنوان مرکز استان گیلان محاسبه گردد. وجود گسل های فعالی مانند آستارا، لاهیجان، ماسوله، منجیل-رودبار باعث وقوع زلزله های مخربی در گذشته در این ناحیه شده است که با توجه به تراکم بالای جمعیت و پتانسیل لرزه ای بالا در این ناحیه، تحلیل خطر پذیری لرزه ای امری ضروری است. در این مطالعه داده های لرزه ای تاریخی و دستگاهی در بازه زمانی سال 800 میلادی تا سال 2010 در شعاع 200 کیلومتری شهر رشت جمع آوری و پس لرزه ها و پیش لرزه ها طوری حذف می شوند که توزیع پواسون بر رویداد زلزله در منطقه حاکم گردد. ضرائب لرزه خیزی منطقه با در نظر گرفتن عدم قطعیت در مقدار بزرگا و موقعیت زلزلهای گذشته به کمک روش احتمال بیشینه محاسبه می گردد. با انتخاب روابط کاهندگی مناسب و استفاده از درخت منطقی و اطلاعات گسل های منطقه تا شعاع 200 کیلومتری مقدار شتاب ماکزیمم و طیف طرح با احتمال فراگذشت 10 درصد در 50 سال عمر مفید سازه محاسبه می گردد.
