جنگل های زاگرس شمالی با پراکنش در استان های کردستان و آذربایجان غربی، تنها بخشی از زاگرس است که سه گونه بلوط ایرانی، دارمازو و وی ول از گونه های اصلی آن هستند. در این منطقه سیستم معیشتی زراعت- جنگل- دام، در تعامل و وابستگی نزدیک با جنگل، باعث ایجاد جنگل های مسن و همسالی شده است که تجدیدحیات در آن با مشکل روبروست. هدف این تحقیق، بررسی امکان اصلاح الگوی پراکنش قطری درختان با استفاده از روش شاخه زاد بود که با مطالعه قابلیت استقرار جست ها و مناسب ترین ابعاد درختان برای جست دهی در منطقه آرمرده بانه مطالعه شد. 5 سامان عرفی (گلاجار) که بیانگر شرایط اجتماعی- اقتصادی منطقه بودند، انتخاب و عملیات اجرای تحقیق حاضر با مشارکت مالکین عرفی در آن ها به اجرا در آمد. برای انتخاب گلاجارها از طریق خوانه خواه محلی اقدام و داوطلبین همکاری مشخص شدند. به منظور بررسی ابعاد مناسب درختان برای جست دهی، 45 اصله درخت وی ول در سه طبقه قطری 35-25، 45-35 و 45< سانتی متر در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انتخاب و قطع گردید. بطوریکه هر سامان عرفی بعنوان یک بلوک و هر طبقه قطری بعنوان یک تیمار در نظر گرفته شد. قطع درختان در دی ماه 1385 با اره موتوری در نزدیک ترین ارتفاع به زمین انجام شد. برای جلوگیری از چرای جست ها توسط دام و عدم تعارض با بستر اجتماعی- اقتصادی محلی، کنده ها با استفاده از حصار فردی (پرچین)، محصور گردید. شاخص های تعیین عملکرد جست دهی شامل تعداد جست، ارتفاع جست و الگوی جست دهی در دو نوبت تیر و شهریور اندازه گیری شد. نتایج نشان داد؛ طبقه قطری 45-35، بیشترین تعداد و بیشترین میانگین ارتفاع جست را داشته است. همچنین بیشترین درصد جست پیش بجا و کمترین درصد جست نابجا در این طبقه بود. بررسی تغییرات شاخص ها نشان دهنده رابطه منفی بین کاهش تعداد (مرگ و میر) و افزایش ارتفاع بود. تغییرات تعداد جست در فاصله تیر تا شهریور بیانگر این بود که تعداد جست در این فاصله زمانی کاهش یافته اما این کاهش تعداد معنی دار نبود. کاهش تعداد جست در بین طبقات قطری نیز فاقد اختلاف معنی داری بود. اما با افزایش قطر میزان مرگ و میر کاهش یافت. بعلاوه هرچه تعداد جست در تیرماه، بیشتر بوده، مرگ و میر بیشتری در فاصله تیر تا شهریور رخ داده بود (طبقه 35-25). از مقدار کل مرگ و میر جست ها در فاصله دو اندازه گیری 47% مربوط به جست های پیش بجا
