گلازنی یک سیستم جنگل -چرایی سنتی است که یکی از فعالیت های اصلی آن قطع سرشاخه های جوان درختان بلوط با دوره سه/چهار ساله برای تغذیه دام است. بنظر می رسد ساختار جنگل، معماری درختان و رویش آنها تحت تاثیر این فعالیت ها قرار می گیرند. این تحقیق با هدف مقایسه رویش قطری در سامان های عرفی و طبقه های قطری و تحلیل اثر گلازنی بر رویش و روند تغییرات آن انجام شد. بدین منظور 16 اصله درخت وی ول (Q. libani Oliv.) در جنگل های آرمرده بانه در پنج سامان عرفی (شاخص رفتار مالکان عرفی با جنگل) با قطرهای مختلف قطع شد. برای مطالعه رویش قطری، پهنای حلقه های رویشی سالانه در دیسک های تهیه شده از این درختان، با استفاده از میز لینتب مجهز به بینوکولار با دقت 0.01 میلی متر اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میانگین رویش (1.78 م م)، تحت تاثیر طبقه های قطری و رفتار مالکان عرفی قرار نگرفت. مقایسه میانگین رویش قطری در سال های پس از گلازنی در سه مقطع سنی درخت نشان داد که رویش قطری در سال نخست پس از گلازنی (1.34 م م) به ترتیب نسبت به سال های دوم (2.10)، سوم (2.72) و چهارم (2.78) پس از گلازنی به طور معنی داری کمتر بود (F=14.75, p-value < 0.01). با توجه به روند تغییرات رویش قطری، به منظور بهبود وضعیت رویش، افزایش پایداری درختان و بهبود ساختار جنگل ضروری است ضمن افزایش طول دوره گلازنی در صورت امکان، بیشینه قطر مجاز گلازنی نیز محدود شود. بر پایه نتایج این پژوهش، گلازنی درختان با قطر بیش از 30 تا 35 سانتی-متر منجر به کاهش شدید رویش قطری می شود.
