با شیوع ویروس کرونا زندگی مردم در سراسر دنیا دگرگون شد. شاید کمتر عاملی می توانست چنین تحولاتی را در مدتی کوتاه به دنیا تحمیل کند و کمتر کسی تصور می کرد که کرونا یا هر مساله دیگری بتواند چنین چالشی را برای جهان ایجاد کند. قرنطینه خانگی، تغییر فعالیت مشاغل و کارخانه و کارگاهها، مجازی شدن آموزش در دانشگاهها و مدرسه ها، تشدید فعالیتهای مراکز پزشکی و بهداشتی و موارد فراوان دیگر از جمله پیامدهای شیوع کرونا در جهان است. این دگرگونیها بدون تردید پیامدهای گوناگونی بر جنبه های مختلف زندگی از جمله رابطه انسان با طبیعت داشته و خواهد داشت؛ از این رو ضرورت مطالعه و تحلیل پیامدهای آن انکارناپذیر است. پژوهش حاضر در پی بیان برخی پیامدهای احتمالی بحران ناشی از کرونا بر منابع طبیعی و محیط زیست ایران و به طور ویژه موضوع مدیریت جنگلها و مراتع و اراضی ملی در منطقه زاگرس شمالی با استفاده از مصداقهای عینی از وضعیت حکمرانی بخش منابع طبیعی و رفتار اجتماعی گروههای دست اندرکار منابع طبیعی (جوامع محلی، مدیران و سایر گروه ها) است. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ساختاریافته استفاده شد و در بین نمونه ای از مدیران و کارشناسان منابع طبیعی استان کردستان توزیع شد. به این ترتیب دیدگاه دست اندرکاران بخش اجرا در مورد پیامدهای کرونا بر جنبه های گوناگون مدیریت منابع طبیعی ارزیابی شد. با تلفیق اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها، مشاهده های میدانی و گزارشها و مطالعه های انجام شده سه سناریوی پیش روی مدیریت و رویکرد جامعه به منابع طبیعی شامل سناریوی ادامه وضعیت موجود، سناریوی بدبینانه و سناریوی خوشبینانه تدوین و ارائه شد. در پایان نتیجه گیری شد که با توجه به وضعیت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و حاکمیتی غالب در جامعه احتمال وقوع سناریوی بدبینانه بیشتر است.
