ایران یک کشور خشک و نیمه خشک است که به تبع آن پوشش گیاهی جنگلی و مرتعی شکننده ای دارد. مساحت جنگلهای ایران به 8 درصد مساحت کل کشور نمی رسد. با توجه به مزایای پوشش جنگلی، نیاز به چوب، تقاضای جامعه، درآمدزایی و کاهش ریسک بحرانهای محیطی (مانند سیل و خشکسالی) توسعه جنگلکاری و ایجاد پوشش درختی در مناطق مستعد ضروری است. از طرف دیگر گرایش اجتماعی زیادی به توسعه جنگل و ایجاد فضای سبز در کشور به ویژه در بین قشر جوان و تحصیلکرده به وجود آمده است. تشکیل و گسترش سازمانهای غیر دولتی (NGO) به وِیژه در دهه اخیر و توانایی قابل توجه آنها برای ترغیب مردم و جلب مشارکت آنها به حفاظت از محیط زیست و کاشت درخت و نیز افزایش آگاهی و حساسیتهای اجتماعی در جوامع شهری و روستایی ظرفیتهای چشمگیری را به وجود آورده است که مدیریت منابع طبیعی و محیط زیست کشور می تواند از آنها در راستای توسعه جنگل با اهداف گوناگون، با کمترین هزینه بهره بگیرد. توسعه جنگل با هدفهای گوناگون انجام می شود و تقریبا در تمام جنگلکاریها بیش از یک هدف به صورت محسوس یا غیر محسوس دنبال می شود. هدفهای عمومی جنگلکاری می تواند افزایش پوشش سبز زمین، کاهش فرسایش خاک، کاهش رواناب، افزایش نفوذپذیری آب در خاک، بهبود وضعیت خرداقلیم، گردشگری و تقریح، اقتصادی و غیره باشد که به تناسب وضعیت و منطقه، وزن و اهمیت هر کدام از این اهداف متفاوت است. در استان کردستان با توجه به شرایط اقلیمی، وجود پوششهای جنگلی در نقاط مختلف، زمینهای مرتعی مستعد و از همه مهمتر پتانسیل زیاد سمن ها و تمایل عده زیادی از مردم، فرصت و شرایط مناسبی برای توسعه جنگل فراهم است. در این سخنرانی، ضمن ارزیابی کلی طرحهای مختلف توسعه جنگل در استان کردستان و بیان مزیتها و عیبهای آنها، گونه های مناسب برای توسعه جنگل که دارای ویژگیهای چند منظوره اکولوژیک، اقتصادی و اجتماعی هستند معرفی و مورد بحث قرار گرفت.
