در این سخنرانی که به دعوت اداره کل منابع طبیعی استان کردستان و با حضور گروههای مختلف کارشناسان، اعضای سمنهای محیط زیستی و دانش آموزان مدارس برگزار شد؛ موضوع منابع جهانی و وضعیت کشور ایران تشریح شد و سپس بخشی از کارهای پژوهشی و اجرایی مرکز پژوهش و توسعه جنگلداری زاگرس شمالی دانشگاه کردستان که برای حفاظت بهتر از جنگلها و بهبود معیشت جوامع محلی انجام شده بود معرفی گردید. منابع طبیعی تجدیدشونده به عنوان بستر توسعه پایدار جایگاه مهمی در زندگی گروههای مختلف ذی نفعان دارد. ذی نفعان به نسبت وضعیت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خود نیازها و تقاضاهای گوناگونی از منابع محیطی دارند که شامل طیف وسیعی از تقاضاها مانند نیازهای اولیه زندگی (غذا، چوب سوخت)، استفاده تفرجی و تجاری است. نگاهی به وضعیت منابع جهان بیانگر افزایش شدید جمعیت در صد سال اخیر است و در کنار آن تخریب جنگل، از بین رفتن زمینهای زراعی حاصلخیز، کویرزایی، رها کردن مواد شیمیایی و گازهای آلاینده در آب، خاک و هوا به طور فزاینده ای در حال رشد است. تناقضهای متاثرکننده فراوانی نیز از عدم تعادل در چگونگی مصرف منابع و دسترسی به آنها دیده می شود. به طور یکه تنها با بخشی از کالری اضافی دریافتی یا پسماند غذایی گروهی از مردم، می توان نیاز غذایی تمام گرسنگان دنیا را مرتفع نمود. همین وضعیت در مورد چگونگی مصرف انرژی و روند رو به پایان انرژیهای فسیلی وجود دارد؛ در حالی که میزان بهره برداری از انرژی خورشیدی در دنیا هنوز قابل توجه نیست. وضعیت کشور ایران از نظر پوشش گیاهی، بارندگی و رویه های بهره برداری از منابع موجود هشدار دهنده است. بر پایه آمارهای موجود کارایی مصرف آب در ایران حدود یک ششم و فرسایش خاک نزدیک سه برابر متوسط جهانی است. استقرار توسعه پایدار حاصل ترکیب عالمانه سه عنصر توسعه اجتماعی، توسعه اکولوژیک و توسعه اقتصادی است. عدم توجه به هر کدام از این سه عامل منجر به شکست فرایند توسعه خواهد شد. تحلیل برنامه های توسعه و پروژه های اجرایی نشان دهنده اهمیت خیلی کم منابع طبیعی در فرایند برنامه ریزی توسعه و بودجه بندی در کشور است. با توجه به قرار گرفتن ایران در منطقه خشک و نیمه خشک جهان، ادامه این بی توجهی می تواند پیامدهای ناگواری برای کشور در پی داشته و نه تنها منجر به شکل گیری فاجعه محیط زیستی می شود بلکه بحرانهای اجتماعی و اقتصادی را نیز به دنبال خواهد داشت. توسعه جنگلداری اجتماعی و سیستمهای تلفیقی اگرفارستری در مناطق مستعد جنگلهای زاگرس از پیشنهادهای مهم و آزموده شده اجرایی برای بهبود وضعیت در حوزه مدیریت جنگل است. در بخش پایانی، تعدادی از فعالیتهای مرکز پژوهش و توسعه جنگلداری زاگرس شمالی در راستای حفاظت از جنگلهای بلوط زاگرس با اتکا بر مشارکت جوامع محلی و با توجه به بهبود معیشت آنها معرفی شد. تدوین، ثبت و ترمیم جنگلداری سنتی، تهیه و تدوین طرح ساماندهی گلازنی در جنگلهای بانه، توانمندسازی جوامع محلی حوزه طرح ساماندهی و مدیریت گلازنی، ثبت گلازنی (مدیریت سنتی جنگل) به عنوان میراث فرهنگی ناملموس، ترویج بهره برداری از انرژی خورشیدی و تلاش برای حفظ و احیای بز مرخز نمونه هایی از این پروژه ها بود.
