مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیل محتوای اسنادی با رویکرد گذشته نگر به بررسی سیاستگذاری های مسکن در دولت های مختلف در جمهوری اسلامی ایران پرداخته و رویکردهای سیاستگذاری های مسکن، عملکرد و نتایج این سیاست ها را مورد تحلیل قرار می دهد. یافته های پژوهش نشان می دهد سیاستگذاری دولت ها در قالب دو رویکرد کلی دخالت حداکثری در اقتصاد شامل رویکرد شبه سوسیالیستی در دو دوره دهه اول انقلاب و دولت احمدی نژاد منجر به اتخاد سیاست های تصدی گری، واگذاری زمین و سیاست های مداخله ای شده است. اما رویکرد دوم در قالب سیاست های بازار و کاهش تصدی گری در سه دولت رفسنجانی، خاتمی و روحانی منجر به اتخاذ سیاست های نظارتی، حمایتی و توانمندسازی شده است.
