آزمایشی به به منظور ارزیابی اثر تیمارهای مختلف محلول پاشی اوره بر در سال زراعی 91-1390 در مزرعه تحقیقاتی تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه واقع در شهرستان اسلام آباد غرب اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید.ر عامل محیط در دوسطح (آبیاری و دیم) عامل رقم در چهارد سطح ( شامل 12 اکوتیپ سرداری به همراه دو رقم آذر-2 و ریژاو به عنوان شاهد های آزمایش) و همچنین عامل کود اوره در سه سطح (شاهد ، محلول پاشی در زمان خوشه دهی و محلول پاشی در زمان گلدهی) اعمال گردید. نتایج تجزیه واریانس این پژوهش نشان داد که محلول پاشی نیتروژن تاثیر معنی داری بر کلیه صفات مورد بررسی داشت. محلول پاشی در هر دو مرحله باعث افزایش عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد دانه درخوشه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک طول خوشه، تعداد سنبلچه در سنبله، وزن هزار دانه و عدد کلروفیل متر شد. ولی تعداد سنلچه عقیم را کاهش داد. از لحاظ عملکرد دانه اکوتیپ صوفیان بالاترین عملکرد و اکوتیپ گاودره پائین ترین عملکرد را به خود اختصاص دادند. همچنین با بررسی مقایسه میانگین ها بین تیمار های محلول پاشی مشاهده گردید پروتئین دانه، سختی دانه، عدد زلنی، گلوتن دانه، نیتروژن دانه انتقال مجدد نیتروژن اندام های هوایی در مرحله گلدهی، کارایی انتقال مجدد نیتروژن دانه و سهم انتقال مجدد نیتروژن دانه در هر دو مرحله خوشه دهی و گل دهی با کاربرد کود اوره به صورت محلول پاشی افزایش یافت ولی شاخص برداشت نیتروژن کاهش یافت. محلول پاشی نیتروژن باعث افزایش معنی داری در میزان پروتئین دانه گردید. بیشترین افزایش پروتئین دانه در زمان محلول پاشی در مرحله گلدهی بود که کاربرد اوره در در این مرحله پروتئین دانه را بطور معنی داری نسبت به محلول پاشی در زمان ظهور خوشه افزایش داد. سختی دانه در اثر محلول پاشی نیتروژن در مرحله خوشه دهی و گلدهی افزایش یافت. در این بررسی کارایی انتقال مجدد نیتروژن از 31/54 تا 73/62درصد برای اکوتیپ صوفیان و فطره زمین متغیر بود تیمار محلول پاشی در مرحله گلدهی بیشترین(33/23%) و شاهد(بدون محلول پاشی) کمترین (22/18%) سهم انتقال مجدد نیتروژن در نیتروژن دانه را داشتند.
