یکنواختی ژنتیکی در گیاهان زراعی نامطلوب می باشد چون گیاهانی تولید می شوند که نسبت به اپیدمیها و متغییرهای محیطی آسیب پذیرند و این آسیب پذیری باعث کاهش عملکرد می شود. بسیاری از خویشاوندان وحشی گیاهان زراعی حاوی ژنهایی می باشند که باعث ایجاد مقاومت به استرس های غیر زنده مانند خشکی سرما و شوری می شوند بنابراین می توان این ژنها را به واریته های تجاری منتقل کرد و از کاهش شدید عملکرد جلوگیری نمود. بنابرلاین امروزه آگاهی از تنوع ژنتیکی و مدیریت منابع ژنتیکی به عنوان اجزاء مهم پروژه های اصلاح نباتات تلقی می گردد.
