عادل سی و سه مرده

به منظور ارزیابی پاسخ فیزیولوژیکی ژنوتیپ های مختلف گندم دیم به تنش سرما آزمایشی در سال 1386 طی دو فاز مزرعه ای و آزمایشگاهی در ایستگاه تحقیقات دیم قاملو در استان - زراعی 87 کردستان و آزمایشگاه فیزیولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب بلوک های کامل تصادفی، در 3 تکرار انجام گرفت. در بررسی آزمایشگاهی تنش سرمایی شامل کاشت در دماهای 20 (شاهد)، 10 و 5 درجه سانتی گراد نیز به عنوان (Triticum aestivum L.) به عنوان سطوح عامل اصلی و 12 ژنوتیپ مختلف گندم دیم سطوح عامل فرعی در نظر گرفته شد. در فاز مزرعه ای نیز سه تاریخ کاشت 10 مهر، 25 مهر و 15 آبان که برای اعمال دماهایی حدوداً معادل دماهای فو قالذکر انتخاب شدند ب هعنوان سطوح عامل اصلی تعیین گردید. نتایج آزمایش نشان داد که تنش سرما و ژنوتیپ تأثیر معنی داری بر محتوی کلروفیل و قند برگ، اسیدهای چرب، پلی آمین ها و آب برگ هم در شرایط مزرع های و هم در آزمایشگاه دارند. بین ژنوتیپ های مختلف تفاوت معنی داری از نظر پروتئین، اسپرمین و اسید اولئیک مشاهده نگردید. و نشت الکترولیت ها داشتند. از بین (LT تنش سرما و ژنوتیپ تأثیر معنی داری بر مقاومت به سرما ( 50 و کمترین درصد نشت الکترولیت ها بود. (LT ژنوتیپ ها، آگوستا دارای بیشترین مقاومت به سرما ( 50پروتئین ،b کلروفیل ،a ژنوتیپ های سرداری و آگوستا با دارا بودن بیشترین کلروفیل برگ، پلی آمین هایی نظیر پوترسین، اسپرمین، اسپرمیدین و اسید های چرب اسید لینولنیک و اسید اولئیک دارای بیشترین عملکرد دانه ( 1178 تا 1210 کیلوگرم در هکتار) بودند