عادل سی و سه مرده

این پژوهش با هدف بررسی اثر مدیریت مصرف کودهای پتاسیمی و روی بر ویژگی‌های کمی و کیفی گندم دیم با شش تیمار کودی شامل T1 یا شاهد (مصرف همه کودهای شیمیایی بر اساس آزمون خاک به جز پتاسیم و روی)، T2 (مصرف تمام کود پتاسیمی از منبع سولفات پتاسیم، بر اساس آزمون خاک در پائیز)، T3 (مصرف 33 درصد سولفات پتاسیم در پائیز و 67 درصد باقیمانده از منبع محلول سولفات پتاسیم حاوی کلات روی در بهار)، T4 (مصرف تمام کود روی از منبع سولفات روی بر اساس آزمون خاک در پائیز)، T5 (مصرف تمام سولفات پتاسیم و سولفات روی بر اساس آزمون خاک در پائیز)، T6 (مصرف 33 درصد سولفات پتاسیم و سولفات روی در پائیز و 67 درصد باقیمانده از منبع محلول سولفات پتاسیم حاوی کلات روی در بهار) در 3 تکرار و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی، به مدت یک سال زراعی (1401-1400) انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین شاخص سطح برگ (25/45 سانتی‌متر مربع) و بیشترین مقدار پروتئین دانه (65/14 درصد)، عملکرد دانه (4472 کیلوگرم در هکتار)، غلظت پتاسیم در دانه (4880 میلی‌گرم در کیلوگرم) و غلظت روی در دانه (60/34 میلی‌گرم در کیلوگرم) مربوط به تیمار ششم بود. بیشترین مقدار پرولین (568 میکرو‌گرم بر گرم وزن تر) و گلایسین بتائین (85/3 میکرو‌گرم بر گرم وزن تر)، به ترتیب مربوط به تیمار چهارم و ششم بود. با عنایت به نتایج و تاثیر معنی‌دار تیمارها بر شاخص‌های عملکردی، استفاده همزمان قبل از کشت سولفات پتاسیم و سولفات روی و همچنین مصرف سرک آن‌ها به هنگام بارندگی در بهار در مزارع گندم دیم توصیه می‌گردد.