اردشیر شیخ احمدی

این آزمایش به منظور ارزیابی گوارش پذیری پروتئین دو واریته گندم شامل سرداری و آذر 2 در شرایط حضور و عدم حضور مکمل آنزیمی (مولتی آنزیم گریندازیم) در جوجه های گوشتی انجام شد. جهت انجام این آزمایش 120 قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس سویه کاب 500 بطور تصادفی در 4 قفس سه طبقه توزیع گردیدند. جیره ها شامل یک جیره پایه که جیره ای بر پایه ذرت-کنجاله سویا و یک جیره آزمایشی شامل60% جیره پایه و 40% ارقام گندم آسیاب شده، بودند که با و بدون افزودن آنزیم به طور تصادفی هرکدام به 3 تکرار که دارای 10 پرنده بودند، اختصاص داده شدند. آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در دوره رشد (14 تا 20 روزگی) و دوره پایانی 30 تا 36 روزگی) اجرا شد. ارقام گندم های مورد استفاده در این تحقیق از استان کردستان (شهرستان دهگلان) تهیه گردیدند. مقدار گوارش پذیری پروتئین گندم در دوره رشد و دوره پایانی برای گندم رقم سرداری و آذر 2 به ترتیب.63/75، 19/75 و 47/64، 66/69 درصد برآورد گردید. مقایسه میانگین مقادیر برآورد شده میزان گوارش پذیری پروتئین نشان داد که رقم سرداری دارای گوارش پذیری پروتئین بیشتری نسبت به رقم آذر 2 می باشد (05/0P<). اثر آنزیم در جیره های آزمایشی باعث افزایش معنی داری (05/0P>) در میزان گوارش پذیری پروتئین گندم در دوره رشد و پایانی نشد. اما توانست موجب بهبود ضریب تبدیل خوراک در دوره رشد در پرنده هایی گردد که جیره شاهد حاوی آنزیم مصرف کرده بودند (05/0P<). علاوه براین در دوره رشد اثر آنزیم بر ضریب تبدیل جوجه هایی که جیره های حاوی گندم دارای آنزیم را مصرف کرده بودند نسبت به گروهی که آنزیم به جیره آنها افزوده نشده بود، بهتر بود (05/0P<). به طورکلی می توان گفت که افزودن آنزیم به جیره های حاوی گندم سرداری و آذر 2 می تواند در دوره رشد در هر دو رقم موجب بهبود ضریب تبدیل گردد و تفاوتی در بین رقم ها در اثر آنزیم بر گوارش پذیری پروتئین و عملکرد جوجه های گوشتی وجود ندارد.