اردشیر شیخ احمدی

این آزمایش به منظور تعیین اثرات سطوح مختلف نانو دی اکسید سیلیس بر عملکرد، کیفیت تخم، آسیب شناسی کبد و برخی از فراسنجه های بیوشیمیایی خون در بلدرچین های تخمگذار انجام گرفت. بدین منظور تعداد 60 قطعه بلدرچین تخمگذار در سن 18 هفتگی به طور تصادفی به پنج تیمار آزمایشی (سطوح 0، 500، 1000، 2000 و 4000 میلی گرم نانو دی اکسید سیلیس در کیلوگرم جیره) که هر کدام شامل 4 تکرار و 3 قطعه پرنده در هر تکرار بودند، تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی به مدت 8 هفته به طور آزادانه در اختیار بلدرچین ها قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تغییرات وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل و درصد تولید تخم تحت تأثیر نانو دی اکسید سیلیس قرار نگرفتند (05/0P). علاوه براین پارامترهای کیفیت تخم به جز در مورد وزن پوسته (05/0>P) در دوره اول تحت تأثیر نانو دی اکسید سیلیس قرار نگرفتند (05/0P). همچنین تغذیه از جیره های حاوی 4000 میلی گرم در کیلوگرم نانو دی اکسید سیلیس موجب افزایش وزن پوسته تخم بلدرچین ها گردید (05/0>P). تغذیه بلدرچین های تخمگذار برای مدت 8 هفته با نانو دی اکسید سیلیس نتوانست غلظت پلاسمایی گلوکز، تری گلیسیرید، اسید ارویک و پروتئین کل را به طور معنی داری تغییر دهد (05/0P)، وزن نسبی سایر اجزای بدن بلدرچین-های دریافت کننده نانو دی اکسید سیلیس تفاوت معنی داری را با گروه شاهد نشان نداد (05/0P) اما تأثیر معنی داری بر غلظت سیلیس کبد نداشت (05/0