در این پژوهش از تعداد 60 قطعه بلدرچین ژاپنی به منظور بررسی اثر نانو دی اکسید سیلیس بر خصوصیات لاشه و آنزیم های کبدی بلدرچین های ژاپنی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد بدون افزودن نانو ذره دی اکسید سیلیس و چهار 2000 و 4000 میلی گرم نانو ذره دی اکسید سیلیس در هر کیلوگرم جیره بودند. تیمارهای ،1000 ، تیمار حاوی سطوح مختلف 500 آزمایشی از 18 تا 26 هفتگی به صورت آزاد در اختیار بلدرچی نها قرار گرفتند.در پایان آزمایش، خونگیری با بریدن رگ گردنی برای جداسازی پلاسما جهت اندازهگیری آنزیم های کبدی (آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز) انجام شد. سپس اجزای مختلف لاشه جدا و به صورت درصدی از وزن زنده محاسبه گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که تغذیه بلدرچین ها با سطوح مختلف نانو دی اکسید سیلیس بر میزان آنزیم های کبدی تاثیر منفی ندارد. همچنین تیمار دریافت کننده 4000 میلی گرم نانو ذره د یاکسید سیلیس دارای وزن نسبی ژژنوم بالاتری بود.براساس این مطالعهنانو دی اکسید سیلیس بر میزان آنزیم های کبدی در بلدرچین ژاپنی دارای تأثیر منفی نمی باشد.
