اردشیر شیخ احمدی

این آزمایش به منظور ارزیابی گوارشپذیری ظاهری پروتئین دو واریته گندم شامل سرداری و آذر 2 در شرایط حضور و عدم حضور مکمل آنزیمی)مولتی آنزیم گریندازیم( در جوجههای گوشتی انجام شد. جهت انجام این آزمایش 180 قطعه جوجه گوشتی در سن 14 روزگی )مخلوط دو جنس سویه کاب 500 ( از جوجهکشی تجاری خریداری و بهطور تصادفی در 6 قفس سه طبقه توزیع گردیدند. جیرهها شامل یک جیره پایه که جیرهای بر پایۀ ذرت -کنجاله سویا و یک جیرۀ آزمایشی شامل 60 % جیرۀ پایه و 40 % ارقام گندم آسیاب شده بودند که با و بدون افزودن آنزیم به طور تصادفی هرکدام به 3 تکرار )دارای 10 پرنده(، اختصاص داده شدند. آزمایش فاکتوریل بر پایهی طرح کاملاً تصادفی در دورۀ رشد) 14 تا 20 روزگی( و دورۀ پایانی) 30 تا 36 روزگی( اجرا شد. ارقام گندمهای مورد استفاده در این تحقیق از استان کردستان)شهرستان دهگلان( تهیه گردیدند. نتایج نشان داد که افزودن آنزیم به جیرۀ پایه در دورۀ رشد موجب بهبود معنیدارضریب تبدیل خوراک گردید) 05 / P<0(. مقدار گوارش - پذیری ظاهری پروتئین گندم در دورۀ رشد و دورۀ پایانی برای گندم رقم سرداری و آذر 2 به ترتیب. 63 / 75 ، 19 / 75 و 47 / 64 ، 66 / 69 درصد برآورد گردید. مقایسۀ میانگین مقادیر برآورد شده میزان گوارشپذیری ظاهری پروتئین نشان داد که رقم سرداری دارای گوارشپذیری ظاهری پروتئین بیشتری نسبت به رقم آذر 2 است) 05 / P<0(. بعلاوه، افزودن آنزیم موجب افزایش معنیدار میزان گوارشپذیری ظاهری پروتئین گندم در دورۀ رشد و پایانی نشد) 05 / P>0(. اما در دوره رشد، ضریب تبدیل خوراک جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی گندم دارای آنزیم کمتر از مقدار مربوط به جوجههای حاوی گندم و فاقد آنزیم بودند) 05 / P<0(. به طورکلی، افزودن آنزیم به جیرههای حاوی هر کدام از رقمهای گندم آذر 2 و گندم سرداری می - تواند موجب بهبود ضریب تبدیل خوراک در دورۀ رشد گردد، اما تأثیر معنیداری بر گوارشپذیری ظاهری پروتئین و عم