مقدمه:گیاه چویر بومی ایران و خاص منطقه غرب است. از دیرباز به صورت سنتی و با افزودن به مواد لبنی به خصوص روغن، با ایجاد طعم بسیار مطبوع از فاسد شدن آن جلوگیری کرده است. به همین جهت مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ضدباکتریایی این گیاه بر چهار نوع باکتری پاتوژن انجام گرفت. مواد و روش ها: جهت بررسی فعالیت های ضد میکروبی، غلظت های مختلف عصاره mg/ml) 400، 200، 100، 50، 25 و 5/12) بر دو نوع باکتری گرم منفی(اشریشیاکلی وکلبسیلا اکسی توکا) و دو باکتری گرم مثبت(استافیلوکوکوس اروئوس و انتروکوکوس فکالیس) از روش دیسکدیفیوژن(انتشار در آگار) استفاده شد و MIC، MBC عصاره در مقایسه با آنتی بیوتیک های تتراسایکلین و جنتامایسین تعیین گردید. یافته های پژوهش: حساس ترین باکتری، اشریشیاکلی با داشتن بالاترین قطر هاله عدم رشد(1±23) و MIC، 25 میلی گرم بر میلی لیتر بود. عصاره اثرات مهارکنندگی بیشتری بر روی باکتری های گرم منفی نسبت به باکتری های گرم مثبت نشان داد. هم چنین با کاهش غلظت عصاره خاصیت ضدمیکروبی آن نیز کاهش پیدا کرد. بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که عصاره چویر دارای خاصیت ضدباکتریایی مناسبی بوده و با توجه به بومی بودن این گیاه و اثرات درمانی آن، تحقیقات بیشتری در جهت شناسایی ویژگی های درمانی این گیاه توصیه می شود.
