امیر رشیدی

هدف از این مطالعه ارزیابی انتقال یک ژن عمده با روش های سنتی (Classical)، ژنومیک (Genomic)، انتخاب سنتی به کمک ژن (GasClassical) و انتخاب ژنومیک به کمک ژن (GasGenomic) برای بهبود صفت چندقلوزایی با استفاده از شبیه سازی رایانه ای در یک جمعیت گوسفند بود. بدین منظور صفتی با وراثت پذیری 1/0 شامل دو کروموزوم که هر یک به طول 100 سانتی مورگان بود، شبیه سازی شد. بر روی هر کروموزوم 10000 SNPو 100QTL به صورت تصادفی شبیه سازی شد. در کروموزوم اول یک QTL به عنوان ژن عمده در موقعیت 7/25 سانتی مورگان شبیه سازی شد که 40 درصد از واریانس ژنتیکی افزایشی کل را به خود اختصاص داد. اثر الل های مطلوب و نامطلوب برای QTL مورد نظر پس از هفت نسل به ترتیب در دو نژاد A و B تثبیت شد. بعد از انتقال الل مطلوب از نژاد A به نژاد B تا پنج نسل تلاقی برگشتی (BC) انجام شد و پس از آن میزان پیشرفت ژنتیکی، صحت ارزیابی، فراوانی الل مطلوب و میزان همخونی برآورد گردید. پیشرفت ژنتیکی در روش GasGenomic و Genomic نسبت به روش GasClassical و Classical به ترتیب 26 و 62 درصد بیشتر بود. فراوانی الل مطلوب، پس از پنج نسل در روش Classic، Genomic، GasClassic و GasGenomic در BCها به ترتیب 387/0، 778/0، 965/0 و 975/0 بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد، اگر هدف وارد کردن یک ژن عمده به نژادهای بومی باشد انتخاب سنتی به کمک ژن می تواند فراوانی ژن عمده را به اندازه انتخاب ژنومیک به کمک ژن افزایش دهد.