جمعیت جهان در سال 2030 به 9 میلیارد نفر خواهد رسید، بنابراین افزایش تقاضا برای مواد غذایی از بزرگترین چالش های کشاورزی جهان خواهد بود. روند تغییرات آب و هوا، تغییرات نظام های بهره برداری، بحران کمبود آب و انرژی در ایران، بهره وری صنعت گوسفندداری را تحت تأثیر قرار داده است. بدیهی است هر راهکاری که منجر به افزایش بهره وری و کاهش فشار بر منابع طبیعی ایران گردد، بیشترین کمک را به جامعه کشاورزی ایران خواهد نمود. وسعت مراتع ایران حدود 86 میلیون هکتار و در حدود 91٪ آن دارای پوشش گیاهی متوسط تا ضعیف می باشد. برآوردها نشان می دهد به ترتیب 25 و 35 درصد گوسفند و بز در سامانه پرورشی مرتعی (عشایری) و 75 و 65 درصد در سامانه پرورشی روستائی پرورش می یابند. میزان تولید گوشت قرمز در سال 1391 در کشور بالغ بر 7/996 هزار تن بود، که به ترتیب2/35 و 8/12 درصد آن از گوسفند و بز حاصل شده است. چنانچه این نتایج نشان می دهد سهم گوسفند و بز در تولید گوشت قرمز کشور نسبت به دهه پیش کاهش یافته است. چون تعداد بهره برداران زیاد و اندازه گله ها کوچک است، روش های اصلاح نژاد نشخوارکنندگان کوچک در ایران نیازمند استفاده از استراتژی های خاص اصلاح نژاد است. استراتژی های اصلی اصلاح نژاد شامل انتخاب بین نژادها یا سویه ها، انتخاب داخل نژادها یا سویه ها و آمیخته گری می باشد. همچنین ممکن است در آینده استراتژی تکنولوژی ژنتیک مولکولی نقش مهمی در اصلاح نژاد داشته باشد. در حالتی که تنوع ژنتیکی در نژادهای یک منطقه کم و تفاوت های ژنتیکی بین نژادها قابل ملاحظه نباشد، همچنین ایجاد تغییرات میانگین صفات اقتصادی در زمانی کوتاه با توجه به نیازهای بازار ضرورت داشته باشد، استراتژی انتخاب بین نژادها می تواند مورد توجه قرار گیرد. در این استراتژی اثر متقابل ژنوتیپ و محیط اهمیت زیادی دارد. جایگزین کردن یک نژاد خارجی به جای یک نژاد بومی می تواند یکباره و یا به تدریج اتفاق افتد. انتخاب داخل نژاد شامل پیش بینی ارزش اصلاحی و انتخاب افراد برتر به عنوان والدین نسل آینده می باشد. در شرایط کم بودن اندازه مؤثر جمعیت، وجود گله های تک پدری، عدم ثبت مشخصات و تشخیص هویت افراد، عدم رکوردگیری و یا رکوردگیری نامناسب از عملکرد دام و بی سوادی دامدار روش استفاده از هسته های بسته و باز در استراتژی انتخاب داخل نژاد یک راهکار مناسب در اصلاح نژاد است.
