امیر رشیدی

اطلاعات مورد استفاده در این پژوهش شامل رکوردهای 2332 بره حاصل از 815 میش و 61 قوچ مربوط به وزن تولد و 2185 بره حاصل از 760 میش و 54 قوچ مربوط به متوسط افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، وزن شیرگیری و نسبت کلیبر می باشد، که در طی سال های 1372 تا 1383 در ایستگاه اصلاح نژاد گوسفند کرمانی واقع در شهر بابک جمع آوری و ثبت گردیده بود. اجزاء واریانس و پارامترهای ژنتیکی با استفاده از روش حداکثر درستنمائی محدود شده بی نیاز از مشتق گیری و برازش شش مدل مختلف دام با افزودن و حذف اثرات ژنتیکی افزایشی مادری و محیط دائمی مادری، برآورد شدند. با استفاده از آزمون نسبت لگاریتم درستنمائی بهترین مدل آنالیز برای هر صفت تعیین شد. برای وزن تولد مدل در برگیرنده اثرات ژنتیکی افزایشی مستقیم و اثرات ژنتیکی افزایشی مادری بدون در نظر گرفتن کوواریانس بین آنها و برای متوسط افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری و وزن شیرگیری مدل دربرگیرنده اثرات ژنتیکی افزایشی مستقیم و محیط دائمی مادری بهترین بود. همچنین مدلی که فقط اثرات ژنتیکی افزایشی مستقیم را در برداشت برای نسبت کلیبر بهترین مدل بود. وراثت پذیری مستقیم وزن تولد، متوسط افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری نسبت کلیبر و وزن شیرگیری به ترتیب 05/0، 15/0، 08/0 و 27/0 برآورد گردید. وراثت پذیری مادری وزن تولد 24/0 برآورد شد. اثر مربوط به محیط دائمی مادری برای هر دو صفت متوسط افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری و وزن شیرگیری 13/0 برآورد گردید. همبستگی ژنتیکی بین صفات وزن تولد – افزایش وزن روزانه، وزن تولد – وزن شیرگیری ، وزن تولد – نسبت کلیبر، وزن شیرگیری – افزایش وزن روزانه و وزن شیرگیری – نسبت کلیبر به ترتیب 65/0 ، 74/0 ، 99/0 ، 97/0 و 98/0 بود