امیر رشیدی

هدف از این مطالعه مقایسه ی استراتژی های انتخاب داخل نژاد، سنتز نژاد و انتقال ژن برای بهبود صفت چندقلوزایی در گوسفند با روش های مختلف انتخاب بود. روش های انتخاب شامل انتخاب سنتی، انتخاب سنتی به کمک ژن، انتخاب ژنومیک و انتخاب ژنومیک به کمک ژن بود. بدین منظور صفتی با وراثت پذیری 1/0 شامل دو کروموزوم که هر یک به طول صد سانتی مورگان بود، شبیه سازی شد. بر روی هر کروموزوم 10000 SNPو 100QTL به صورت تصادفی توزیع شد. یکی از QTLها در موقعیت 7/25 سانتی مورگان در کروموزوم یک به عنوان ژن عمده در نظر گرفته شد، که 40 درصد از واریانس ژنتیکی افزایشی را به خود اختصاص می داد. بعد از شبیه سازی جمعیت تاریخی، از نسل آخر آن دو جمعیت A و B ایجاد شد. اثر آلل های مطلوب و نامطلوب برای ژن عمده مورد نظر پس از هفت نسل به ترتیب در دو نژاد A و B تثبیت شد. به منظور بررسی استراتژی انتخاب داخل نژاد، 30 حیوان نر و 300 حیوان ماده از نسل آخر نژاد B، و در استراتژی های سنتز نژاد و انتقال ژن، 30 حیوان نر از نژاد A و 300 حیوان ماده از نژاد B، براساس ارزش اصلاحی بالا انتخاب شد و برای پنج نسل آمیزش داده شدند. پیشرفت ژنتیکی و صحت ارزیابی در روش های انتخاب ژنومیک در مقایسه با روش های انتخاب سنتی در استراتژی های انتخاب داخل نژاد، سنتز نژاد و انتقال ژن بیشتر بود، ولی میانگین ضریب همخونی کمتر بود. پیشرفت ژنتیکی در استراتژی انتقال ژن تحت روش های انتخاب سنتی به کمک ژن، انتخاب ژنومیک و انتخاب ژنومیک به کمک ژن، بیشتر از استراتژی سنتز نژاد بود. علاوه بر این پیشرفت ژنتیکی در استراتژی های سنتز نژاد و انتقال ژن، در روش های انتخاب سنتی به کمک ژن و انتخاب ژنومیک به کمک ژن بیشتر از روش های انتخاب سنتی و انتخاب ژنومیک بود. فراوانی آلل مطلوب ژن عمده بعد از پنج نسل انتخاب با روش های انتخاب سنتی، انتخاب ژنومیک، انتخاب سنتی به کمک ژن و انتخاب ژنومیک به کمک ژن در استراتژی سنتز نژاد به ترتیب 623/0، 730/0، 850/0 و 848/0، و در استراتژی انتقال ژن به ترتیب 387/0، 778/0، 965/0 و 975/0 بود. نتایج این مطالعه نشان داد ترکیب کردن روش انتخاب سنتی و انتخاب ژنومیک با روش انتخاب به کمک ژن منجر به پیشرفت ژنتیکی بیشتر و افزایش فرآوانی آلل مطلوب ژن عمده در صفت چند قلوزایی می شود.