بررسی همسانی های شعری شاعران و رابطه ی مبتنی بر تأثیر و تأثّر خودآگاه و ناخودآگاه میان آنان عرصه ی گسترده ای است که می تواند زمینه ی مناسبی جهت شناخت بهتر سروده های آنان و درک دقیق تر کلّیّت شعر فارسی و روند مطالعه ی دقیق تر سیر ادبی را در ایران فراهم آورد. خاقانی شروانی(595-520 ها.ق) و محمد تقی بهار(1330-1265 ه. ش) هردو از سرایندگان نام آور زبان فارسی به شمار می روند. اهمّیّت قصاید خاقانی و تأثیر چشمگیر او بر شاعران بعد از خود، در کنار مطالعات گسترده ی بهار در زمینه ی شعر کلاسیک ایران و توانمندی او در قصیده سرایی، این سؤال را پیش می آورد که آیا بهار در سروده های خود از خاقانی متأثّر بوده یا خیر؟ و در صورت مثبت بودن پاسخ، این تأثیر پذیری چه زمینه هایی را در بر می گیرد؟ پژوهش حاضر بر آن است تا با بررسی همسانی های شعری این دو شاعر به این پرسش ها و پرسش های مشابه دیگر پاسخ دهد. روش پژوهش توصیفی است و داده ها با استفاده از تکنیک تحلیل محتوی بررسی شده است. نتیجه نشان می دهد اهمّیّت شعر خاقانی و مطالعات گسترده ی بهار در ادب پارسی خواسته یا ناخواسته موجب پدید آمدن همسانی های بسیاری بین سروده های بهار با خاقانی در زمینه های آرایه ها، ترکیبات و مضمون آفرینی گردیده است و این مسأله ما را در شناخت هر چه بهتر گستره ی تأثیر شعرخاقانی یاری خواهد داد.
