شرفنامه اثر شرف خان بن شمس الدین بدلیسی (949 – مقتول 1008- 1009 ه . ق) از آثار نثر فارسی است که از دو جنبه ی تاریخی و ادبی ارزشمند است. بدلیسی گزارشگر راستین و صریح رویدادهای تاریخی زمان خود و پیش از آن است. او برای این منظور با گزینش واژه های مناسب، صراحت بیان، استفاده از ساختارهای گفتمان مدار و ... دین خود را نسبت به تاریخ ادا کرده است. هدف اصلی این پژوهش، تبیین راهکارهای مناسب گفتمانی در تحلیل متون، کشف رابطه ی بین دیدگاه های فکری-اجتماعی و تعیین صراحت یا پوشیدگی در بیان رویدادهای تاریخی در شرفنامه ی بدلیسی است. جهت تحقق این هدف بخش های مرتبط با آیین یزیدی انتخاب و با مولفه های گفتمان مدار چون گزینش لغات و تعبیرات خاص (نام دهی مستقیم، مقام دهی، هویت بخشی)، فرایند اسم سازی، استفاده از فعل معلوم و الگوهای متفاوت جمله تحلیل شده اند. نتیجه نشان می دهد بدلیسی در هر چهار مولفه ی گفتمان مدار از صراحت بیان برخوردار است.
