هدف این مقاله بررسی طنز در ادب فارسی است. بدین منظور امثال و حکم، کنایات،زبانزدها تکیه کلام ها و مواردی از این دست که تحت عنوان امثال و حکم گردآوری شده اند، موضوع کار این مقاله قرار می گیرد.روش تحیق توصیفی تحلیلی است که به شیوه کتابخانه ای سندکاوی بررسی شده است.. منبع مورد استفاده«دوازده هزار مثل فارسی و سی هزار معادل آنها» تألیف شکورزاده بلوری است و دلیل انتخاب آن جامعیت این کتاب در مقایسه با آثار مشابه است. در این پژوهش جلوه های مختلف طنز بعامیانه ررسی شده و مسائلی چون بلاهت نمایی، غافل گیری، دست کاری واژگان، نقیضه سازی و مسائلی از این دست بررسی شده است. از نظر محتوایی نیز یکی از بن مایه های طنز عامیانه را ریا تشکیل می دهد . نتیجه نشان می دهد با این پژوهش می توان به درک درست تری از طنز عامیانه دست یافت.
