کودتای 82 مرداد 2338 یکی از رویدادهای بسییار اثرگذارتاریخ ایران است. سرخوردگی و نومیدی روشن فکران متعهد و پناه بردن بعضی از آنان به افیون و باده و... یکی از پیامدهای این رویداد بزرگ بود و موجب پدیدآمدن گونه ای شعر شد که نمود آن را در برخی از جریان های شعری مانند رئالیسم، » شعر سیاه « به نام رمانتیسم سیاه و سمبولیسم اجتماعی می توان دید. بارزترین چهره ی این جریان ، مهدی اخوان ثالث است . نگارندگان، در پژوهش حاضر ، به بررسی تحلیلی اخوان، به عنوان یکی از پربسامدترین عناصر صورِخیال او، » تشبیهات سیاه « می پردازند و می کوشند بین محیط شکل گیری خیال شاعرانه و ذهن و زبان و دید شعری او ارتباط برقرار کنند. نتیجه ی بررسی ها نشان می دهد اخوان کوشیده است تا به وسیله ی این تشبیهات بکر، به گونه ای پنهان، تصاویری تلخ و گزنده از وضعیت اجتماعی ایران آن روز بنمایاند و ضمن بیان اعتراض خود به وضعیت موجود ، از زیر ذرّه بین سانسور حکوم پهلوی عبور کند.
