ادبیات بویژه ادبیات متعهد، آینه ی انعکاس اوضاع اجتماعی است و شعر فلسطین بهترین نمونه ی آن محسوب می شود. ستم ها، ویرانی ها، کشتار، زندانی کردن و تبعید مردم بی گناه فلسطین در کنار مقاومت قهرمانانه ی آنان، ادبیات آنان را از میان همه ی ادبیات عرب ممتاز کرده است. انعکاس این موارد را در سروده های شاعرانی چون فدوی طوقان، ابراهیم طوقان، جبرا ابراهیم جبرا، سمیح القاسم و محمود درویش و نویسندگانی چون غسان کنفانی، غاده السمان و امثال آنان می توان دید. هدف پژوهش حاضر بررسی مقاومت فلسطین در دو سروده محمود درویش است. دلیل برگزیدن « بطاقه الهویه » جبرا ابراهیم جبرا و « فی بوادی النفی » ی این دو شعر این است که اولی به ترسیم جنایات رژیم صهیونیستی می پردازد و دومی مقاومت را به نمایش می گذارد؛ به عبارت دیگر، این دو شعر به عنوان نمونه هایی از انعکاس رنج و مقاومت مردم فلسطین، هر کدام به بررسی یکی از ابعاد رنج و مقاومت می پردازند. پژوهش حاضر به صورت توصیفی است و داده ها به شیوه ی تحلیل محتوی و با روش کتابخانه ای تحلیل و بررسی می شوند. نتیجه نشان می دهد که با این پژوهش می توان به درک بهتری از ادب مقاوت فلسطین دست یافت.
