موضوع پژوهش حاضر بررسی گونه ای از موسیقی کناری در قصاید خاقانی است که تاکنون از نظر مغفول مانده است. خاقانی با بکارگیری حروف قافیه به شیوه ی اعنات در قصاید خود و استفاده از آن ها در کنار ردیف، ضمن رعایت تناسب با موضوع بیت و افزایش موسیقی کناری، به گونه ای هنرمندانه پیام خود را در ذهن خواننده تداعی کرده و با این کار بر موضوع مورد نظر خود نیز تأکید ورزیده است؛ به عبارت دیگر، شاعر در محور افقی موضوع موردنظر خود را بیان کرده و در محور عمودی با استفاده از موسیقی کناری حاصل از تکرار حروف قافیه و ردیف، گویی بر القای موضوع موردنظر خود تأکید کرده است. روش پژوهش توصیفی است و داده ها با استفاده از شیوه ی تحلیل محتوی، تحلیل گردیده است. نتیجه نشان می دهد بسامد استفاده ی خاقانی از ایجاد این نوع موسیقی کناری، موجب پدید آمدن یک ویژگی سبکی در قصاید وی گردیده است که تاکنون بدان توجّه نشده است.
