وفور واژگان ترسایی و تأثیر پذیری خاقانی از فرهنگ مادری، این سؤال ها را پیش می آورد که آیا نظامی نیز از فرهنگ مادری خود متأثر بوده یا خیر ؟ هدف پژوهش حاضر بررسی این مسأله در دو اثر خسرو شیرین و هفت پیکر نظامی است. در این راستا واژه ها، ترکیبات، کنایات، امثال و حکم و مسائلی از این دست که مربوط به حوزه زبانی فرهنگ مادری نظامی است، استخراج گردیده است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی است و داده ها با استفاده از تحلیل محتوی و به شیوه ی کتابخانه ای و سند کاوی بررسی شده است و نتیجه ضمن این که بیانگر پاسخ مثبت به سؤال پژوهش است، نشان می دهد که با این پژوهش می توان به درک بهتری از این دو اثر دست یافت.
