وفور واژگان ترسایی و تاثیر پذیری خاقانی از فرهنگ مادری این سوال ها را پیش می آورد که آیا نظامی نیز از فرهنگ مادری خود متاثر بوده یا خیر؟ هدف پژوهش حاضر بررسی جلوه های فرهنگ مادری در دو اثر خسروشیرین و هفت پیکر در حوزه ی زبانی و داستان پردازی است. در این راستا امثال و حکم، باورهای عامیانه، کنایات، واژه ها و مسائلی از این دست که مربوط به فرهنگ مادری نظامی بوده استخراج شده و مورد بررسی واقع شده است. همچنین گزارش نظامی از خسروشیرین با گزارش الماس خان کندوله ای و شیرین و فرهاد میرزا شفیع پاوه ای مقایسه شده است. پژوهش از نوع کیفی است و به شیوه ی کتابخانه ای انجام گرفته است و نتیجه ی پژوهش بیانگر تاثیر نظامی در حوزه ی زبانی است که در امثال، کنایات، واژه ها و مسائلی از این دست نمود پیدا کرده است. برخی از این واژه ها و اصطلاحات عینا ترجمه تحت الفظی کردی به فارسی است و برخی از ترکیبات نظامی نیز از همین روند قابل توجیه است. گزارش نظامی از خسرو شیرین در کلیت داستان تحت تاثیر روایت شفاهی کردی است اما دوری نظامی از مناطق کردنشین، بعد زمانی و هنر داستان پردازی نظامی موجب پدید آمدن تفاوت هایی در این گزارش در مقایسه با گزارش های الماس خان کندوله ای و میرزا شفیع پاوه ای گردیده است.
