بیشتر پژوهش های ادبی از نوع پژوهش های کیفی است. عدم استفاده از پژوهش های کمی و ترکیبی، کاربردی نبودن بسیاری از پژوهش های ادبی، عدم آشنایی بسیاری از پژوهشگران به شیوه های علمی پژوهش و مسائلی از این دست موجب شده پژوهش های ادبی در مقایسه با پژوهش های سایر رشته ها از روایی و اعتبار کمتری برخورداد باشد. یکی از مواردی که موجب کاهش جدی روایی و اعتبار یک پژوهش می گردد، تعین حجم نمونه به صورت ذوقی و بدون معیارهای علمی است. کاری که در پژوهش های ادبی کم و بیش به کار می رود. پژوهش حاضر ضمن معرفی ضرورت نقش حجم نمونه در پژوهش، شیوه های ساده و قابل فهم تعیین علمی حجم نمونه را جهت استفاده ی پژوهشگران ادب فارسی می شناساند. نتیجه نشان می دهد آشنایی با این شیوه می تواند به بهبود کیفیت تحقیقات ادبی در ایران کمک کند.
