روند رواج امثال و حکم گاه از عوام به خواص و گاه به گونه ی عکس آن می باشد. به عبارت دیگر گاه سرایندگان جهت زیبایی، مستند کردن سخن خود و مسائلی از این دست از امثال و حکم رایج در میان مردم به عنوان ارسال المثل استفاده می کردند. و گاه سخنان حکمت آمیز آنان در میان عامه ی مردم رواج می یافت و بر سر زبان ها می افتاد. هدف پژوهش حاضر بررسی امثال و حکم در سروده های رودکی است. در این راستا در آغاز کاربرد و تعریف مثل و تفاوت آن با حکمت مورد بررسی قرار می گیرد. سپس میزان استفاده ی رودکی از امثال و حکم ، موتیف امثال و حکم رودکی، شیوه های به کارگیری امثال و حکم و چگونگی ارتباط آن ها با متن به شبوه ی کتابخانه ای مورد بررسی واقع می شود. نتیجه نشان می دهد با این پژوهش می توان به درک درست تری از سروده های رودکی دست یافت.
